روبرت والزر این روایت بی‌پرده را به تشویق برونو کاسیررِ ناشر، پسرعموی ارنست کاسیررِ فیلسوف نوشت. یک‌نفس و بی‌قلم‌خوردگی، در هجده فصلِ دقیقاً یک‌اندازه. داستان سیمون تانر، نویسندهٔ خودخواندهٔ خیال‌پرستی که مدام بی‌اینکه خطایی مرتکب شود که باعث شود عذرش را بخواهند شغل‌های بی‌اهمیتِ خودش را ترک می‌کند. موجودی پوچ و بی‌قید و بند؛ هزارپیشه‌ای سودایی؛ انگار هجو نانویسندگان ورّاج ابن‌الوقتی که از اضطرابی عمیق رنج می‌کشند و چنان در خودستایی و خودپرستی غرق‌اند که شهودهای من‌درآوردیِ نانوشته‌شان بخار می‌شود و به هوا می‌رود، و آنچه هم که از ایشان بر کاغذ نقش می‌بندد چیزی نیست جز مُشتی یاوهٔ بی‌سر و ته. اما «این علاف تن‌پرور مدرن با جامه‌دان سبُکش»، به قول کافکا، خود مانند شخصیتی داستانی که نمی‌تواند شهودهای نافذش را دربارهٔ جهان و مافیها تبدیل به اثر ادبی کند، موجودی است بسیار اغواگر که «جهان را می‌پوید» و سرانجام دستاوردی از او بر جا نمی‌ماند، جز «لذت خواننده».

و شگفتا که آنچه والزر دربارهٔ خود گفته، دربارهٔ سیمون هم صادق است: «حتی فکر اینکه بتوانم در زندگی اندک کامیابی‌ای داشته باشم، می‌ترسانَدم.» فرق والزر با شخصیت داستانش این است که او داستان لطیفی می‌آفریند دربارهٔ خواست ناکامیابی، و این‌گونه کامیاب می‌شود. اکنون با بچه‌های تانر سه‌گانهٔ مشهور والزر در اختیار خوانندهٔ فارسی‌زبان است.

پایان رابطه را یک رمان‌نویس روایت می‌کند، اما این نه رمانی دربارۀ نوشتن، که داستان تلاقی عشق و ایمان است. در پس‌زمینۀ ذهنی رمان حضور مرد زیرزمینی داستایفسکی احساس می‌شود که تلخکامی و انزجار خود از انسان و جهان را به زبانی فصیح و سلیس بیان می‌کند. گراهام گرین خود را متعلق به دنیای انسان‌های خشمگین می‌داند، متعلق به سنت نوشته‌های دینی دانته که به دلیل نفرتش خوب عشق می‌ورزید. پایان رابطه نیز داستان عشقی بیمارگونه و نفرتی بیمارگونه است.

پنجشنبه‌های خانم جولیا

چگونه، کجا و چرا خانم جولیا ناپدید شده است؟ گریزهای جنجال‌انگیز او، به مدت سه سال، در هفته‌نامه‌ها بر سر زبان‌هاست. در واقعیت امر، وضعیت، خود را غم‌انگیز بر ما عیان می‌کند: زن گم شده است و پلیس کورمال در تاریکی به‌پیش می‌رود. این رمان جنائی موردی نامعمول را، به شیوه‌ی ایتالیائی، در برابر خواننده می‌نهد: پیه‌رو کیارا رویدادها و بازجوئی‌ها را به روشی بنیادی مستقیم عرضه می‌کند، خباثت تلطیف شده‌ای را در قضاوت از راه سرمایه‌داری شهرستانی بازسازی می‌کند با ظرفیتی استثنائی در ایجاد موقعیت‌های خاصی در دنیای قضائی ما.

پنجشنبه‌های خانم جولیا بازنمایی توفیق آفرینشی‌ست حسرت‌انگیز و مهارتی اصیل در کلاف پیچیده‌ی پلیسی.

پیشمرگ هیتلر

سال ۱۹۴۳ است. پیشوای آلمان که با هراس از سوءقصد به جانش دست و پنجه نرم می‌کند به مقر فرماندهی‌اش در پروس شرقی کوچ کرده است. زنانی نیز برای چشیدن سه وعده غذای او استخدام شده‌اند تا هیچ‌چیز جان پیشوا را تهدید نکند. یکی از این زن‌ها دختر جوانی‌ست به نام رُزا که جنگ او را از برلین به این گوشهٔ پرت‌افتاده کشیده و با پدر و مادرِ نامزدش، که راهی جبهه شده است، زندگی می‌کند. پیشمرگ هیتلر روایت زندگی مارگوت ولک است، تنها بازماندهٔ پیشمرگ‌های هیتلر. ولک سالیان سال هیچ حرفی دربارهٔ کاری که روزگاری به آن مشغول بود بر زبان نیاورد، اما سرانجام در روزهای پایانی عمر از راز بزرگ خود پرده برداشت. این اعتراف الهام‌بخش روزلا پوستورینو برای نوشتن این رمان شد؛ پیشمرگ هیتلر ورای روایت داستانی تاریخی به پیچیدگی روابط انسانی می‌پردازد و معنای انسان بودن و انسان ماندن را وامی‌کاود.