رودخانهٔ آگاهی مجموعه‌ای است از جستارهایی که شور و اشتیاق آلیور ساکس را به گسترهٔ وسیعی از تلاش‌های بشری برای فهم جهان به تصویر می‌کشند، از گیاه‌شناسی تا تکامل و زمان و خلاقیت، از آگاهی تا حافظه و تجربه.

آلیور ساکس دانشمند و پزشک و قصه‌گویی بود که بسیاری از کتابخوانان او را با مردی که زنش را با کلاه اشتباه می‌گرفت شناختند. رودخانهٔ آگاهی گزیده‌ای است از مقالاتی که طی سال‌ها در مجلات مختلف، عمدتاً نیویورک ریویو، منتشر شدند. ساکس در این مقالات از آراء قهرمانانش، شامل چارلز داروین و زیگموند فروید و ویلیام جیمز سخن می‌گوید و خوانندگانش را به سفرهایی می‌برد در عالم پزشکی، گیاه‌شناسی، علوم اعصاب، روان‌شناسی، تاریخ علم، و حتی هنر و ادبیات.

آقای پوتر آدم «ناقابل» حساسی است که می‌کوشد اصالتش با مراوده‌های بی‌حاصل با امثال نقاش‌های ساختمان و شاگرد مغازه‌ها، مستخدم‌ها و دکان‌دارها و خلاصه آدم‌هایی که همه‌چیز را به دل می‌گیرند، خدشه‌دار نشود. همۀ فکر و ذکرش هم این است که جوک‌های خوب تعریف کند. و چون به هر قیمت و هر بدبختی دلش می‌خواهد تحویلش بگیرند، به این نتیجه رسیده است که «تنها چیزی که مرد را می‌سازد، نوشتن یادداشت روزانه یا روزنامۀ خاطرات است.»

شخصیت آقای پوتر در عهدی شکل می‌گیرد که کارمندها با قلم‌پَر می‌نوشتند و روی چهارپایۀ بلند می‌نشستند و سلسله‌مراتب اجتماعی به‌شدت رعایت می‌شد. اما تغییرات اجتماعی در شرف وقوع است…

حکومت ساقط شده است، مردان از رأس قدرت به زیر کشیده شده‌اند و زنان حکومت را تماماً در ید قدرت خود دارند. سال‌هاست مرزهای کشور به روی بیگانگان بسته شده و جهان فقط با اطلاعاتی از وقایع امپراتوری زنان خبر دارد که سران صلاح می‌بینند منتشر شود. ژودیت، «شبانِ» زنان، که پس از مرگ مادرش جانشین او شده آن سرزمین را با مُشت آهنین اداره می‌کند؛ مضحکه‌ای سیاسی در دل رژیمی هذیان‌زده که تمام شعارهای پیش از انقلابش را کنار گذاشته و در کار خلق ارزش‌ها و شعارهای جدید است. به‌موازات روایت اصلی، خاطرات پرستاری معمولی پیش کشیده می‌شود که به حریم شبان راه می‌یابد و واقعیتِ پارانویایی قدرت و مواهب کارگزاران حکومت و بلهوسی‌های جنون‌آمیز آنها را به تصویر می‌کشد. زنان تشنهٔ قدرت تأملی است در باب دلایل و تأثیرات تعصب و فساد در ساختار حکومت‌های تمامیت‌خواه از هر سنخ.