سرود سلول‌ها

کشف سلول‌ها و بازتعریف بدنِ انسان بر اساس ساختارهای سلولی‌اش علم پزشکی را دگرگون کرد و با فهم تازه‌ای که از ساختمان بدن به دست آمد، بیماری‌ها نیز معنایی تازه یافتند.

سلول‌ها بنیادی‌ترین واحد زندگی‌اند و داستان آنها داستان زندگی است. در خلال ماجراهای گوناگونی که دانشمندان و پزشکان و البته درمانجویان حاضر در این کتاب از سر می‌گذرانند، از گوشه‌گوشهٔ سازوکار بدن انسان درک روشنی پیدا می‌کنیم و در سفری چند صد ساله، تاریخ پُرافت‌وخیزِ شناخت سلول‌ها و تکاملِ دانش پزشکی را تا جدیدترین دستاوردهای روز پی می‌گیریم.

سیدارتا موکرجی که بابت توانمندی‌اش در تبدیل مفاهیم پیچیدهٔ علمی به روایت‌های خواندنی و پُرماجرا شهرتی جهانی یافته است، در این کتاب با نثری سرزنده و پُرکشش حکایت‌های بسیاری را -از گوشه‌های کمتردیدهٔ تاریخ گرفته تا تجربه‌های شخصی‌اش- بازگو می‌کند تا از صحنهٔ زندگی بر مبنای واحد سازنده‌اش طرحی نو بسازد و از ظهور انسان‌های نو خبر دهد.

سومین اول شخص مفرد، به قرار دو اول شخص پیشین، به زبانِ محاوره‌ی عامیانه نوشته شده است. نگارنده بر آن است که روایتِ قصه‌های عکس‌ها با این زبان به دنیای درونیِ قصه‌ها نزدیک‌تر می‌شود، یا شاید اصلاً این قصه‌ها می‌بایست با این زبان تعریف می‌شد؛ زبانِ عامیانه‌ای که روی در اضمحلال دارد و زبانِ عامیانه‌ی دیگری جای آن را می‌گیرد.

درک باک، رئیس سابق دانشگاه هارواد، در سیاست شادکامی این مسأله را مورد بررسی قرار می‌دهد که حکومت‌ها چگونه می‌توانند از داده‌های روزافزون دربارهٔ علل شادکامی انسان‌ها استفاده کنند تا بهروزی و کیفیت زندگی تمام شهروندان را افزایش دهند. در طی چهل سال گذشته، هزاران مطالعه و تحقیق در باب شادکامی صورت گرفته است. بعضی از این تحقیقات به شادکامی ناشی از فعالیت‌های روزانه مانند کار کردن، ملاقات دوستان یا کارهای شاق خانه می‌پردازند. بعضی دیگر از این تحقیقات می‌کوشند میزان تأثیر درآمد، خانواده، دین، و دیگر عوامل را بر شادکامی انسان‌ها بسنجند. باک با ارزیابی نقاط قوت و ضعف تحقیقات راجع به شادکامی، لوازم سیاسی آن تحقیقات را در این حوزه‌ها دنبال می‌کند: رشد اقتصادی، برابری، بازنشستگی، بیکاری، خدمات سلامت، سلامت روانی، مسائل خانواده، تعلیم و تربیت، و کیفیت حکومت.

کتاب عمیق و ارزشمند و به‌هنگام سیاست شادکامی پرتویی جدی بر این مسأله می‌افکند که چه چیزی انسان‌ها را شادکام می‌کند و چگونه حکومت‌ها می‌توانند رضایت بیشتری برای همگان، و نه فقط عده‌ای اندک، به ارمغان بیاورند.