آیا پزشک باید به بیمار محتضر دروغ بگوید تا ترس و اضطرابی را که حقیقت ممکن است برای او به بار آورد به تأخیر اندازد؟ آیا والدین باید این حقیقت را که فرزندشان ناتنی است از او پنهان کنند؟ آیا دانشمندان علوم اجتماعی مي‌بايد مفتّشانی را در لباس بیمار نزد پزشک بفرستند تا از گرایش‌های نژادی و جنسیتی آنان در تشخیص و درمان بیماران مطلع شوند؟ آیا مشاوران حقوقی دولت می‌باید به نمایندگان کنگره دربارۀ یک لایحۀ رفاهی بسیار ضروری دروغ بگویند، نمایندگانی که اگر حقیقت را به آنان بگویند مـمکن اسـت با آن لایحه مخالفت کنند؟ و آیا روزنامه‌نگاران باید برای گرفتن اطلاعات از کسی که می‌خواهند فساد او را افشا کنند، دروغ بگویند؟

ما میان این گزينه‌ها تفاوت‌هایی را می‌بينیم؛ اما تصمیم به این‌که دروغ بگوییم، دوپهلو حرف بزنیم، ساکت بمانیم، یا حقیقت را بگوییم در هر موقعیتی تصمیم دشواری‌ است. دشوار است چون دورویی ممکن است شکل‌ها، مراتب، هدف‌ها، و نتایج بسیار متفاوتی داشته باشد. همچنین به این دلیل دشوار است که می‌دانیم مسئلۀ حقیقت و دروغ‌گویی ناگزیر بر هر چه در خانوادۀ ما، جامعۀ ما و روابط کاری ما گفته می‌شود یا ناگفته می‌ماند سایه می‌افکند. از همه دشوارتر مرزبندی میان این‌هاست و يك خط‌مشی ثابت در اين باره دور از دسترس به‌نظر می‌رسد.

تاريخ روانپزشكى آكنده است از نظريه‌هاى خيال‌پردازانه و درمان‌هاى غريب، درعين حال مملو از روانپزشكان و دانشمندانى است كه مجدّانه به‌دنبال تسكين و درمان مؤثر اختلالات روانى بوده‌اند. روانپزشكى از روزگارى كه مبتلايان به اختلالات روانى را در زنجير مى‌كردند، راهى طولانى و پرفراز‌ و‌ نشيب پيموده است. این کتاب روايتى شگفت‌انگيز عرضه مى‌كند از اين تحول؛ روایتی که شرح موارد واقعی از بیماری‌ها را با اندیشه‌ها و تأملات نظرى همراه می‌کند.

جفرى ليبرمن رئيس پيشين انجمن روانپزشكى امريكا (APA) و استاد روانپزشكى در دانشگاه كلمبيا در دکترهای اعصاب تاريخ روانپزشكى را در چشم‌اندازى مدرن قرار مى‌دهد تا دريافتى عميق از سرگذشت آن به‌دست دهد. او جهانِ پشت صحنۀ روانپزشكى و اشتباهات تاريخى آن را می‌کاود و دنياى نوين این علم و قلمرو و مرزهاى آن را پیش چشم خواننده می‌نهد.

دوازده نظریه دربارۀ طبیعت بشر

این کتاب برای کسی نوشته شده است که به‌دنبال «فلسفۀ زندگی» است؛ یعنی می‌خواهد درکی از طبیعت بشر داشته باشد که او را در مسیر زندگی راهنمایی کند. این راهنمایی قاعدتاً مبتنی است بر نوعی «تشخیص» دربارۀ این‌که مشکلِ ما انسان‌ها در زندگی از کجاست، و آن هم به نوبۀ خود مبتنی‌ است بر برخی «آرمان‌ها» دربارۀ این‌که زندگی چه‌گونه باید باشد.

در این کتاب یک «نظریه دربارۀ طبیعت بشر» به معنای چارچوبی عقیدتی‌ است که در آن از ۱) وضع کلی جهان، ۲) وضع انسان و جامعۀ انسانی، ۳) تشخیص کاستی‌های زندگی انسان، و ۴) نسخه‌ای تجویزی یا آرمانی برای زندگی انسان، سخن به میان آمده است. نویسندگان از همین طرح کلی بهره می‌گیرند تا مهم‌ترین مکاتب فکری و فلسفی و مذهبیِ تاریخ حیات بشر را، از مکتب کنفوسیوس و آیین بودا گرفته تا ادیان ابراهیمی و کانت و مارکس و فروید، معرفی کنند.