اتی‌ین دکرو

اتی‌ین دکرو

اتی‌ین دُکرو، زاده‌ی ۱۸۹۸ در پاریس، یکی از چهره‌های شاخص و تأثیرگذار در تئاتر مدرن فرانسه و جهان است. او ابتدا به‌عنوان بازیگر در تئاترهای سنتی فعالیت می‌کرد، اما خیلی زود از محدودیت‌های بازیگری مبتنی بر متن فاصله گرفت و مسیر تازه‌ای را آغاز کرد. آموزش‌هایی که نزد ژاک کوپو و گروهش دید، نگاهش را به بازیگری دگرگون کرد و او را به‌سوی کشف بیان مستقلِ بدن سوق داد. همین نگاه او را به یکی از بنیان‌گذاران اصلی تئاتر بدنی در قرن بیستم تبدیل کرد.

دکرو با خلق شیوه‌ای به نام «پانتومیم بدنی» (mime corporel) کوشید زبان نمایش را از قید واژه‌ها رها کند. در این شیوه، بدن بازیگر نه‌تنها ابزار بیان، بلکه منشأ معناست؛ چیزی که می‌تواند بدون نیاز به گفتار، احساس، تعارض، و ایده را منتقل کند. او بر عناصر بنیادینی چون وزن، کشش، تعادل، سکون، و ضرب‌آهنگ حرکت تمرکز داشت و میان «ژست» به‌مثابه‌ی ابزار تقلید و «ژست» به‌مثابه‌ی ابزار آفرینش تمایز می‌گذاشت. به باور او، حرکت باید از درون بیاید، و بدن باید واجد استقلال و تفکر باشد.

اندیشه‌ها و شیوه‌ی کار دکرو تنها به تکنیک بازیگری محدود نمی‌شد؛ بلکه نوعی درک هستی‌شناختی از بدن و عملکرد آن را در دل خود داشت. او بدن را نه یک واسطه، بلکه یک منشأ می‌دانست؛ جایی که معنا نه از بیرون، بلکه از درون خلق می‌شود. آموزه‌هایش بر نسلی از هنرمندان اثر گذاشت و الهام‌بخش شیوه‌های آموزشی و اجرایی متعددی شد. شاگردانی چون مارسل مارسو و ژاک لِکوک هرکدام به‌نوعی این سنت را ادامه دادند و بسط دادند، اما رد پای نگاه دکرو را همچنان می‌توان در بسیاری از شیوه‌های معاصر تئاتر فیزیکی یافت.