رفتار حقوق

دانلد بلک (2024-1941) جامعه‌شناس آمریکایی و استاد دانشگاه ویرجینیا بود. او مدرک دکتری جامعه‌شناسی را از دانشگاه میشیگان گرفت و در دانشگاه‌های ییل و هاروارد تدریس کرد. رویکرد «جامعه‌شناسی ناب» از ابداعات نظریِ اوست. در طول حیات فکری‌اش جوایز آکادمیک بسیاری به او یا به آثارش اهدا شد. از دیگر کتاب‌هایش می‌توان نام برد از ساختار اجتماعی امور درست و خطا، به سوی نظریه‌ای عمومی در باب کنترل اجتماعی ، عدالت جامعه‌شناختی و زمان اخلاقی.

امپراتوری هخامنشی نخستین قدرت بزرگ جهانی بود، با قلمروی گسترده از آسیای میانه تا شمال شرقی آفریقا و از جنوب شرقی اروپا تا درهٔ سند: قدرت برتر ژئوپلیتیک از اواخر قرن 6ق‌م تا انقراض آن به دست اسکندر در 330ق‌م. بسیاری از سرحدات امپراتوری را بنیادگذار آن گشود، کوروش کبیر. حیات کوروش از آغاز با افسانه درآمیخت و مقامی چندان رفیع یافت که علاقه و رشک همسایگان سرکش ایران را در غرب برمی‌انگیخت، خاصه علاقه و رشک یونانیان باستان را. چنان که توصیف آرمانی‌شدۀ کسنوفون یونانی از کوروش تأثیر عمیقی بر نظریه‌های حکومت نهاد.

شاه جهان با بهره‌گیری از همهٔ منابع گزارشی معتبر و سهل‌آموز به دست می‌دهد از زندگی و مقام و میراث کوروش کبیر و خوانندگان را به سفری می‌برد که تأثیر نیرومند کوروش را آشکار و داستان او را برای نسل‌های آینده حفظ می کند.

فریاد در ویرانه‌ها، برندهٔ یازده جایرهٔ ادبی مختلف، پیش از هر چیز روایت آوارگی یک ملت است، روایت خانواده‌هایی که گرسنگی، جنگ یا فاجعه آنها را از سرزمینشان رانده و در ژرفای وجودشان همواره خلئی باقی مانده است، سوگواری‌ای ناتمام که تنها با واپسین نفس آرام می‌گیرد.

مشتی غبار روایت زوال زناشویی‌ست. زنی که دیگر نمی‌تواند زندگی کسالت‌بار روستایی خود را در قصری نئوگوتیکی تحمل کند که شوهرش آن را نشانۀ ارج خانوادگی و غرور اشرافی می‌داند، محض سرگرمی بنا می‌کند به دلبری کردن از جوانی بی‌خاصیت و بی‌وجهه، و چندان بدین کار ادامه می‌دهد که زندگی شوهرش را نابود می‌کند. اما فقط به سبب اعمال زن نیست که شوهر به ورطۀ بی‌سرانجامی درمی‌غلتدد؛ او در ضمن فریفتۀ پندارهای خویش است. غرض داستان روایت رابطۀ زن و فاسق نیست؛ غرض نمایاندن انحطاط شوهر است بر اثرِ عمل زنی که نه از سر خودخواهی، بلکه از سر بی‌مسئولیتی زندگی‌ پسر و شوهرش را به سرانجامی شوم سوق می‌دهد. لحن وُ در این رمان که مشحون از توصیف  دقیق پدیده‌هاست، سرد و عاری از قضاوت است، بدین قصد که خواننده باور کند شخصیت‌ها و جدال‌هایشان با هم و  با خود کاملاً واقعی‌اند. اما در پس این توصیفات دقیق هیچ عمق، و بنابراین، هیچ احساسی نیست. نویسنده با این راهبرد روایی نقش وقایع‌نگار هوشمندی را ایفا می‌کند که نه علت بیماری، بلکه شوخی‌وار نشانه‌های درد اجتماعی جهان معاصر را برملا می‌سازد.