درک ساختمان خاطره

درک ساختمان خاطره کی‌یرکگور فیلسوف دانمارکی می گوید: «زندگی را فقط رو به عقب می‌توان فهمید، اما رو به جلو باید زیست.» تونی وبستر، شخصیت اصلی کتاب «درک یک پایان»، که اکنون مردی‌ست پا به سن گذاشته، بر

ادامه ›
بی‌عدالتی داعیه‌داران عدالت

بی‌عدالتی داعیه‌داران عدالت

بی‌عدالتی داعیه‌داران عدالت «محاکمۀ خوک» روایتی کافکایی از بی‌عدالتی داعیه‌داران عدالت! به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، داستان «محاکمۀ خوک» از روزی شروع می‌شود که یک خوک در گشت و گذار روزانه‌اش کودکی را به قتل می‌رساند و از محل

ادامه ›

تهی شدن از انسانیت

تهی شدن از انسانیت تهی شدن از انسانیت بزرگترین رنج آدمی‌ست. اندرو بروک میلر، رمان‌نویس پرکار انگلیسی که در کشورهای مختلفی از جمله اسپانیا، ژاپن، ایرلند و فرانسه نیز زندگی کرده است، رسالۀ دکتری‌اش را در مورد نویسندگی

ادامه ›

جدال واقعیت و خیال

جدال واقعیت و خیال حسن تصادف جالبی‌ست که درست در همین روزهایی که فیلم تازۀ رومن پولانسکی، افسر و جاسوس، نظرها را به خود جلب کرده رمان آرتور و جورج، نوشتۀ جولین بارنز، با مضمونی مشابه به فارسی

ادامه ›

مثلِ برق، مثلِ باد

مثلِ برق، مثلِ باد داستان، سلوک است و شعر، جهش. داستان آهسته است و پیوسته و شعر یک‌باره است و ناگهان. داستان رهرو می‌خواهد و شعر مجنون. داستان معاشقه‌ای است به بلندایِ یلدا و شعر بوسه‌ای است دزدانه

ادامه ›

از مرگ تا شهاب‌سنگِ پنهان

از مرگ تا شهاب‌سنگِ پنهان چندی بود به امکانِ داستانی به لحاظِ ادبی جدّی و سطحِ بالا اما در عینِ حال جذاب می­اندیشیدم. نه داستانی صرفاً پلیسی، داستانی که در عینِ درگیرکردنِ خواننده با ماجراهای پرپیچ­وخم و دقیق

ادامه ›

شاعر در کنار جلاد

شاعر در کنار جلاد در بعضی معرفی‌های فارسی این کتاب نوشته‌اند «رمانی طنزآمیز». توصیفی گمراه‌کننده و سرسری از رمان نویسنده‌ای بانظام چون کوندرا. درست است که کوندرا، هم در رمان‌هایش هم در مقالات و یادداشت‌هایش، طنز را ارج

ادامه ›

سرانجام تن می‌دهیم

سرانجام تن می‌دهیم، مشتاقانه خواننده‌ای که مختصر آشنایی با براین مگی دارد، چندان در بند ادبیت یگانه رمان این فلسفه‌دانِ مشهور نخواهد بود. او پیشاپیش مفروض می‌گیرد که از فیلسوف یا فلسفه‌دان حرفه‌ای رمان به معنای دقیقِ کلمه

ادامه ›

آن بالا نوشته شده است…

آن بالا نوشته شده است… شاهکارهای ادبی نیازی به معرفی ندارند. دن کیشوت را چگونه باید معرفی کرد؟ یا تریسترام شندی را؟ یا مثلاً کمدی الهی را؟ «ژاک قضا و قدی و اربابش» هم از همین‌هاست. نه نیازی

ادامه ›