یوستاشیا که سودای زندگیِ دیگری را در سر می‌پرورد، همسر کلایم می‌شود که پیشتر در پاریس به تجارت مشغول بود و اکنون به زادگاه خود بازگشته است تا به آرامی و آسودگی روزگار بگذراند. یوستاشیا امید دارد شوهرش سرانجام راضی شود که به پاریس بروند. چنین نمی‌شود و یوستاشیا رابطه‌اش را با یکی از عشاقِ سابقش، وایلدیو، از سر می‌گیرد که اکنون همسری دارد سلیم‌النفس و معصوم به نام تامسین. بدین‌سان، سودای یوستاشیا و رابطهٔ نامشروعش با وایلدیو دو نفر دیگر را نیز درگیر ماجرایی پرتنش و نفسگیر می‌کند: کلایم و تامسین. وقتی که کلایم از این رابطه باخبر می‌شود مشاجره‌ای شدید درمی‌گیرد و یوستاشیا با معشوق خود می‌گریزد. ترتیب وقایع به فاجعه ختم می‌شود. بازگشت بومی با اخلاقیات عصر خود ناهمساز بود و واکنش‌های خشم‌آلودی را در پی داشت.

برخی منتقدان بازگشت بومی را مطالعه‌ای دانسته‌اند در نحوه‌ای که جوامع افراد نامتجانس اجتماع را مهار می‌کنند.

بام‌بلند هم‌چراغی

برای اولین‌بار   همدیگر   را از   نزدیک دیدیم، جلو   دانشکده. چند ساعتی راه رفتیم و   حرف زد. پُر   از   شور   زندگی بود.
دفعۀ بعد که همدیگر   را دیدیم کتابی به من داد که روی جلدش نوشته بود «باغ آینه، الف بامداد.» من نمی‌دانستم او   شاعر   است و   الف بامداد خود اوست. خودش هم توضیحی نداد. گفت تو     که شعر     می‌خوانی، این را هم بخوان. می‌خواهم نظرت را بدانم! در   مواردی که دربارۀ شعر   یا موسیقی صحبت می‌کرد خیلی جدی بود؛ این بود که در   ملاقات بعد خیلی جدی پرسید: شعرها چطور   بود؟
گفتم: خیلی دوست داشتم. الف بامداد کیه؟
گفت: شاعر   است.

آلیس میلر، روانشناسی که شهرت جهانی دارد، با تحلیل تجارب بیمارانش و سرگذشت شخصیت‌های سرشناسی مثل ویرجینیا وولف و فرانتس کافکا و مارسل پروست، نشان می‌دهد چطور تحقیر و سرخوردگی و خشم فروخورده در دوران کودکی، خود را در بزرگسالی بروز می‌دهد؛ با بیماری‌هایی مانند سرطان، سکته و دیگر ناخوشی‌ها.

کتاب دلهره‌های کودکی، اثر پرفروش آلیس میلر دربارهٔ آسیب‌های روانی دوران کودکی، برای این نویسنده شهرتی جهانی به‌ارمغان آورد و او را به یکی از پیشروان عرصهٔ روانشناسی کودک بدل کرد.

كارلو كاسّولا يكى از برترين نويسندگان نسل بعد از جنگ جهانى دوم ايتالياست و او را از پيشاهنگان جنبشى مى‌دانند كه در فرانسه، به شیوه‌ای دیگر، نام «رمان نو» گرفت. آثارش كه عمدتاً دربارۀ زندگى مردم عادى توسكاناى ايتالياست سرشار است از تصویرهای دقيق و گيرا با بهره‌گيرى فراوان از كنش. عنصر مهم در آفريده‌هايش پرداختن به مضامين زندگی سخت مردم توسكاناست كه به هستۀ اصلى فرهنگ ايتاليايى بعد از جنگ تبديل شد. كاسّولا واقعيت را، بدان‌گونه كه هست، می‌بیند و بازنمایی می‌کند بى‌‌آنكه در دام آرايه‌ها و صنايع بیانیِ سبكى بيفتد. آثار او نه‌تنها درد و رنج شهروندان عادى، بلكه سرخوردگى روشنفكران ايتاليايى را برجسته می‌کند كه در دورهٔ فاشیسم مجال چندانى براى بيان آزادانه نداشتند.

«برش جنگل» حكايت زندگى پنج مرد در جنگل توسكاناست كه به بريدن درخت‌ها و فروش چوب و آماده‌كردن زمين براى دورِ بعدی مشغول‌اند. گولى‌يلمو، قهرمان داستان، خود را غرق كار كرده است تا غم مرگ همسرش را فراموش كند. حال و روز قهرمان بيانگر احوال خود نويسنده است كه در گرماگرم نوشتن اين كتاب همسرش را از دست مى‌دهد. اين ضايعه نگاه او به زندگى و ادبيات را دگرگون مى‌كند.