پیش‌پاافتاده‌های بنیادی، که در شماره‌های ۷ و ۸ نشریهٔ انترناسیونال سیتواسیونیست منتشر شد، در سال ۱۹۶۲ نوشته شده بود، در زمانی که ما چند نفری بودیم که از احساسی استثنایی و خطیر به شور و هیجان آمده بودیم، یعنی از این احساس که تنها کسانِ در جهانیم که دقیقاً می‌دانیم چرا نمی‌خواهیم از چنین جهانی باشیم.

پی‌یر و لوسی

پي‌ير يك هملت مدرن و امروزی است؛ افسرده، نااميد و سرخورده از جهانی كه در آن زندگی می‌كند. در حقيقت او جوان هجده سالۀ بورژوايی است كه در دوران جنگ جهانی اول به خدمت سربازی فراخوانده شده است. رمان زيبای «پـی‌يـر و لـوسـی» داستان عشق پرشور و پاك دو دلدادۀ جوان است كه در آن آرمان‌های شفقت، صلح و انسان‌دوستی نويسندۀ مشهور و برندۀ جايزۀ نوبل، رومن رولان، و آرزوی او در داشتن جـهانی عـاری از خـشونت، تـجلی يـافته اسـت.

تاریخ خاص تنهایی رمانی است تأمل‌برانگیز، غافلگیرکننده و «خاص»؛ تاریخِ زندگی انسان‌هایی است عاصی و دورمانده از عشق. خسروبیک که زمانی از اعضای اتحاد و ترقی بود و در برهه‌ای از زندگی کشتن را جایگزین عشق‌ورزی کرد، سرانجام در آخرین روزهای عمر با ترس و حیرت به عشق رو می‌کند، اما دیگر دیر شده است. نِرمین همواره عشق را می‌جوید اما وقتی مردی به خاطرش رنج می‌کشد، او را ترک می‌کند، چون معتقد است هر عشقی تاریخ خاص خود را دارد؛ تاریخی که با جنگ، شکست، رنج، ویرانی و آتش‌بس پیش می‌رود. این تاریخ خاص مانند آنچه مورخان می‌نویسند همواره آکنده است از درد و تباهی؛ تاریخی است که شادی‌ها را نادیده می‌گیرد. از سوی دیگر، مُبرّا شخصیتی است که با وجود تمنای عشق، همیشه احساسات خود را پنهان و سرکوب کرده و با رفتارهای آکنده از بی‌مهری دیگران به دوران کهولت رسیده است و در نهایت، بهایی بس گران می‌پردازد.