صفدر تقیزاده (زادهٔ ۲۷ تیر ۱۳۱۱ در آبادان – درگذشتهٔ ۲۳ مرداد ۱۴۰۰[۱] در ایالات متحده آمریکا) نویسنده، مترجم و منتقد شناختهشده ایرانی بود. در دوران دبیرستان با هنر و ادب ایرانی آشنا شد. این علاقه موجب شد تا تحصیلات خود را تا سطح کارشناسی ارشد ادبیات انگلیسی در دانشگاه تهران ادامه دهد. مدتی در دانشگاه صنعت نفت آبادان زیر نظر استادان انگلیسی به تحصیل پرداخت. تحصیل در دانشکده نفت موجب پیشرفت دانش زبان انگلیسی وی شد.
او در سال ۱۳۱۱ در آبان متولد شد و در فضای سیاسی، اجتماعی و فرهنگی شکوفای این شهر در اواخر دهه ۲۰ و اوایل دهه ۳۰ پرورش یافتهاست. تقیزاده در مدرسه فرهنگ و دبیرستان رازی و آموزشگاه فنی آبادان (که بعدتر دانشگاه صنعت نفت شد) درس خواند و زبان انگلیسی را همانجا آموخت. او کار ترجمه را از دورا دانشجویی با همراهی محمدعلی صفریان آغاز کرد. صفدر تقیزاده شماری از آثارش را با همکاری محمدعلی صفریان به نگارش درآورده بود. در این باره وی میگوید: «به این صورت بود که دو سه صفحه را بنده ترجمه میکردم و دو سه صفحه را صفریان. بعد هر کدام ترجمه دیگری را میبرد و میخواند و نکاتی که به نظرش میرسید یادداشت میکرد. بعد این نکات را با هم مرور میکردیم و باز مطلب را از نو میخواندیم و پاکنویساش میکردیم. کار وقتگیری بود، اما ترجمه نسبتاً دقیق و رضایتبخش از آب درمیآمد».
صفدر تقیزاده علاوه بر ترجمه انگلیسی به فارسی و ترجمه فارسی به انگلیسی، سالها به آموزش زبان انگلیسی پرداخت. وی در دانشگاههای تهران، علامه طباطبایی و شهید بهشتی آموزش زبان انگلیسی تخصصی را بر عهده داشت. تقیزاده عضو هیئت داوران جایزه ادبی مجله گردون، جایزه ادبی پکا، جایزه ادبی گلشیری، و جایزه ادبی یلدا بود ولی هرگز ترجمه را رها نکرد. اگر ادبیات وجود نداشت نوشته دوریس لسینگ و شعر جهان نوشته سی. کی. ویلیامز نمونهای از ترجمه انگلیسی به فارسی تقیزاده بودند.
صفدر تقیزاده داستانهای زیادی نوشته و کارشناس نقد داستان بود. وی نویسنده مقالههای زیادی در مجلههای آدینه و سفر بود. او در بیست سال پایانی زندگی خود کمکار شده بود.
صفدر تقیزاده از دوستان نزدیک نجف دریابندری و ناصر تقوایی بود.
صفدر تقیزاده چندروزی بود که به دلیل بیماری در یکیاز بیمارستانهای آمریکا بستری بود، که سرانجام در ۲۳ مرداد ۱۴۰۰ در آمریکا درگذشت. گفته شدهاست که خاکسپاری او در همانجا برگزار میشود.
'