این کتاب غیرداستانی دربارهٔ زنی است که می‌کوشد از بیماری ناشناخته‌ای که دارد روح و جسمش را می‌خورد جان به‌در ببرد. این کتاب شعر نیست، اما الیزابت تووا بایلی تاریخ طبیعی حلزون را به شیوه‌ای شاعرانه بررسی کرده است. یک روز دوستی هدیه‌ای سرنوشت‌ساز به او می‌دهد: گلدانی بنفشه با یک حلزون جنگلی قهوه‌ای کوچک، تنها حیوان خانگی که او در این شرایط توان نگهداری‌اش را دارد. کم‌کم معلوم می‌شود که میان شیوهٔ زندگی حلزون و سبک جدید زندگی نویسنده در بیماری شباهت‌های غیرمنتظره‌ای وجود دارد: حلزون برخلاف ظاهر آسیب‌پذیرش موجودی مقاوم است که از پس چالش‌های چند صد میلیون سالهٔ حیات در زمین برآمده است و درس‌های گرانبهایی می‌توان از آن آموخت، درس‌هایی که برای آموختن‌شان باید وقت نامحدود و تمرکزی ابرانسانی داشته باشید تا آهسته‌ترین حرکت‌ها را ببینید و آهسته‌ترین صداها را بشنوید، حتی صدای غذا خوردن یک حلزون وحشی را. اصلاً بهتر است یک بیماری مزمن ناشناخته داشته و بستری و زمین‌گیر باشید!

برندهٔ جایزهٔ ادبی بین‌المللی ویلیام سارویان در بخش غیرداستانی ۲۰۱۲

برندهٔ مدال جان باروز برای بهترین کتاب تاریخ طبیعی ۲۰۱۱

برندهٔ جایزهٔ ملی بهترین کتاب در طبیعت‌نگاری (NOBA) ۲۰۱۰

درک روانشناسی عشق رمانتیک

عشق رمانتیک همان است که ما به‌عنوان دلباختن به کسی دیگر یا دلباختهٔ او بودن می‌شناسیم.

کتاب عشق رمانتیک افسانۀ تریستان وایزولت، یکی از نخستین افسانه‌های عاشقانه را بازگو می‌کند و از آن به‌عنوان مرجعی برای توصیف جوهر و معنای عشق رمانتیک استفاده می‌کند.

رابرت ای. جانسن، با استفاده از دیدگاه‌های یونگ، از بسیاری از عقاید ناخودآگاه مشترک بین زن و مرد دربارۀ عشق پرده برمی‌دارد و نشان می‌دهد که: چطور این گرایش‌ها به‌طور سَمبولیک در افسانۀ تریستان بیان شده‌اند، و دروغ چطور تصورات ما را از افسانه‌های عشقی در هم می‌شکند. سپس به‌نحوی دلنشین دوباره تعریف می‌کند که عشق چه باید و چه می‌تواند باشد.

گستره‌ی خیال: نمایشنامه‌های دهه‌ی ۸۰ / شماره ۲

این مشیت پروردگار است که آنچه باید دید، دیده می‌شود و آنچه نباید، پنهان می‌ماند. او که نمی‌داند، به خواست اوست که نمی‌داند. و آن‌که می‌داند، به برکت مشیت اوست که می‌داند. آن پرده‌ای که بر چشم ما کشیده شده، با همان دستی که آن را بافته است، برداشته خواهد شد… او شبان ماست. بره‌ای که شبان را اطاعت نکند، گرسنه به خانه بازمی‌گردد. و آن‌که گرسنه به خانه می‌آید، مرگ را هم‌بالین خود می‌کند. آن‌که فردا را می‌جوید…