سیارۀ ویروس‌ها

سیارۀ ویروس‌ها

سیارهٔ بی‌همتای ما یا آنها؟

نه‌فقط کرونا، که بی‌شمار ویروس ما را احاطه کرده‌ است. می‌توانید آنها را در دل آب‌های منجمد قطب جنوب پیدا کنید، حتی در ژرفای آب شور اقیانوس‌ها و دریاها که روزی باور داشتیم ویروس‌های کمی امکان حیات در آنجا دارند. این دیدگاه امروز به ‌مدد علم و تلاش مدام دانشمندان در کار تغییر و اصلاح است. امروز می‌دانیم که تعداد ویروس‌های ساکن آب‌های شور پانزده برابر تعداد تمامی جاندارانی است که در آنجا زندگی می‌کنند. حتی ژنوم انسان‌ها نیز میراث‌دار ژن‌ ویروس‌هایی‌ست که هزاران سال پیش وارد بدن اجدادمان شده بود.

این که موجودی بسیار کوچک‌تر از کوچک‌ترین سلول‌ها، موجودی نه کاملاً جاندار و نه کاملاً بی‌جان که به‌تنهایی و بدون استفاده از امکانات سلول میزبان قادر به زندگی مستقل نیست، سیاره‌ای به بزرگی زمین را به گروگان بگیرد، میلیون‌ها نفر را به کام مرگ بفرستد، اقتصاد جهانی را در هم بشکند و فیلسوفان را به تردید وادارد که آیا نسبت دگرگون‌شدۀ انسان با جهان و با جامعه اصلاً به شکل نخست باز خواهد گشت یا نه، شبیه طرح جسورانه‌ای برای یک فیلم علمی-تخیلی به نظر می‌رسد. تا همین یک سال پیش باور کردن این حجم از تخیل آسان نبود. اما اکنون کافی است نگاهی به جهان پیرامون بیندازیم و دریابیم که این کابوس نه‌تنها محقق شده است بلکه خود ما نیز در آن نقش داریم.

سیارۀ ویروس‌ها

کارل زیمر روزنامه‌نگاری است که ما را همپای دانشمندانی می‌کند که سرگرم گسترش درک ما از حیات هستند. زیمر که در نیویورک تایمز و نشریات دیگر در زمینۀ علوم زیستی و تکامل جانداران می‌نویسد، مشتاق است بداند که دانشمندان چگونه به شناخت ما از طبیعت و خودمان می‌افزایند. زیمر داستان‌های جالبی را که در طی دوران کاری‌اش یافته کنار هم می‌چیند و این‌چنین از موضوعی جدی و علمی، روایتی گیرا و مجذوب‌کننده و دست‌اول می‌سازد تا به‌وسیلۀ آن به بررسی تاریخ و میکروب‌شناسی بپردازد و به‌زبان ساده توضیح بدهد که ویروس‌ها چگونه جهان‌مان را تغییر داده‌اند و همچنان تغییر می‌دهند، و چگونه بر آن حکومت می‌کنند!

تحریریهٔ نشر نو