(متولد 1331) مترجم ایرانی است. او اگرچه فارغ‌التحصیل رشتۀ حقوق از دانشگاه شهید بهشتی است اما بیشتر عمر خود را صرف ترجمه کرده است. بخش عمدۀ ترجمه‌های او به کتاب کودک و نوجوان اختصاص دارد و بیشتر از 40 اثر در این زمینه توسط او ترجمه شده است.
از کاپ تا کیپ: سفر به آخر دنیا
از کاپ تا کیپ: سفر به آخر دنیا
رضا پاکروان زندگی راحت و آسودهٔ لندن را رها می‌کند و با دوستش استیو از نورکاپ در شمالی‌ترین نقطۀ اروپا به راه می‌افتد تا ۱۷۷۰۰ کیلومتر را به کیپ‌تاون در آن سوی کرۀ زمین رکاب بزند. سفر بی‌پشتیبان آن دو برای طی مسافت و دستیابی به رکورد جهانی صدروزه به مسابقه با زمان تبدیل می‌شود. این سفر مهیج و زورآزمایی طاقت‌سوز با زمین و جاده‌های ناهموار، آب‌وهوای خشن و مالاریا، مسمومیت غذایی و گرمازدگی، آن‌ها را با برخی از مسحورکننده‌ترین، به‌یادماندنی‌ترین و متغیرترین مناطق جهان روبه‌رو می‌سازد. این داستانی عمیقاً فردی از رسالت مردی است برای خلق یک زندگی بهتر و معنی‌دارتر، و روایتی جالب و گیرا از سفری حماسی که او برای دستیابی به هدف در پیش گرفت.
دختر شیزوکو
یوکـی اوکودا هرگاه در مدرسه موفقیتی به دسـت می‌آورد و در مسابقه‌ها برنده می‌شد، يا هنگامی که رئیس شورای دانش‌آموزی کوبه شد، همیشه این جمله را می‌شنید كه: «مادرت به تو افتخار می‌کرد...» و همیشه در ذهن خود ادامۀ جمله را که هرگز به زبان نمی‌آمد، تصور می‌کرد: «... اگر خودش را نکشته بود.» اما شیزوکو اوکودا خودکشی کرد و یوکی به ناچار یاد گرفت با پدری که به‌ظاهر علاقه‌ای به او نداشت و نامادری‌ای که با او بدرفتاری می‌کرد، زندگی کند. از همۀ این‌ها مهم‌تر، او یاد گرفت که به خودش متکی باشد، یک دخـتر دوازده سالۀ ژاپـنی که تنها بزرگ می‌شود و می‌کوشد از معنای مصیبتی که در نظرش بی‌معنا بود، سر در بیاورد...
روزنامۀ خاطرات یک آدم ناقابل
آقای پوتر آدم «ناقابل» حساسی است که می‌کوشد اصالتش با مراوده‌های بی‌حاصل با امثال نقاش‌های ساختمان و شاگرد مغازه‌ها، مستخدم‌ها و دکان‌دارها و خلاصه آدم‌هایی که همه‌چیز را به دل می‌گیرند، خدشه‌دار نشود. همۀ فکر و ذکرش هم این است که جوک‌های خوب تعریف کند. و چون به هر قیمت و هر بدبختی دلش می‌خواهد تحویلش بگیرند، به این نتیجه رسیده است که «تنها چیزی که مرد را می‌سازد، نوشتن یادداشت روزانه یا روزنامۀ خاطرات است.»
شخصیت آقای پوتر در عهدی شکل می‌گیرد که کارمندها با قلم‌پَر می‌نوشتند و روی چهارپایۀ بلند می‌نشستند و سلسله‌مراتب اجتماعی به‌شدت رعایت می‌شد. اما تغییرات اجتماعی در شرف وقوع است...
شرق و غرب زاگرس
