باتیست چگونه مُرد

* برندهٔ جایزهٔ دسامبر ۲۰۱۶
* برندهٔ جایزهٔ ژان – ژینو ۲۰۱۶
* برندهٔ جایزهٔ موتار آکادمی فرانسه ۲۰۱۶

باتیست، پسرکی که گروه بوکوحرام خانواده­اش را ربوده­اند، با زندگی در میان تروریست‌ها هویت خود را از دست داده و حتی دیگر رضایت نمی‌دهد که او را با اسم واقعی‌اش صدا بزنند. باتیست اتفاقات رخ داده را به یاد ندارد، شوکه است و حافظهٔ از دست رفته­اش اندک‌اندک بازمی‌گردد و به‌تدریج رازهای هولناکی فاش می‌شود.

آلن بلوتی‌یِر، نویسندهٔ رمان، می‌گوید باتیست چگونه مرد رمانی است دربارۀ شر و جنبه‌های فریبندۀ آن. او در این اثرخشونتِ بی‌نهایت را با نهایت زیبایی شاعرانه درهم ‌آمیخته است. باتیست چگونه مرد در سال ۲۰۱۶ برندۀ جوایز متعددی از جمله جایزۀ معتبر دسامبر شده است.

«یک رمان فوق العاده.» – املی نوتوم، نویسنده و داور جایزهٔ دسامبر

حکومت ساقط شده است، مردان از رأس قدرت به زیر کشیده شده‌اند و زنان حکومت را تماماً در ید قدرت خود دارند. سال‌هاست مرزهای کشور به روی بیگانگان بسته شده و جهان فقط با اطلاعاتی از وقایع امپراتوری زنان خبر دارد که سران صلاح می‌بینند منتشر شود. ژودیت، «شبانِ» زنان، که پس از مرگ مادرش جانشین او شده آن سرزمین را با مُشت آهنین اداره می‌کند؛ مضحکه‌ای سیاسی در دل رژیمی هذیان‌زده که تمام شعارهای پیش از انقلابش را کنار گذاشته و در کار خلق ارزش‌ها و شعارهای جدید است. به‌موازات روایت اصلی، خاطرات پرستاری معمولی پیش کشیده می‌شود که به حریم شبان راه می‌یابد و واقعیتِ پارانویایی قدرت و مواهب کارگزاران حکومت و بلهوسی‌های جنون‌آمیز آنها را به تصویر می‌کشد. زنان تشنهٔ قدرت تأملی است در باب دلایل و تأثیرات تعصب و فساد در ساختار حکومت‌های تمامیت‌خواه از هر سنخ.

فریاد در ویرانه‌ها، برندهٔ یازده جایرهٔ ادبی مختلف، پیش از هر چیز روایت آوارگی یک ملت است، روایت خانواده‌هایی که گرسنگی، جنگ یا فاجعه آنها را از سرزمینشان رانده و در ژرفای وجودشان همواره خلئی باقی مانده است، سوگواری‌ای ناتمام که تنها با واپسین نفس آرام می‌گیرد.

اکنون نشانه‌ای از درون جریان تاریکِ زمان سر برآورده است. سرنخی دقیق از این که کسی پایان زندگی آلبر کامو را رقم زده است.

در روز چهارم ژانویهٔ ۱۹۶۰ کامو در راه برگشت به پاریس همراه ناشرش میشل گالیمار و نیز آن و ژنین ــ دختر و همسر گالیمار ــ و همچنین سگشان در یک سانحهٔ هولناک جان باخت. عموماً مرگ آلبر کامو را تصادف تلقی می‌کنند اما جووانی کاتلّلی به شواهدی دست یافته که نشان می‌دهد ممکن است کامو به قتل رسیده باشد. کاتلّلی پس از سال‌ها تحقیقِ دقیق نشان می‌دهد که چرا سران اتحاد جماهیر شوروی سرسختانه در پی حذف آلبر کامو بوده‌اند. او پرسش‌های مهمی مطرح می‌کند که ممکن است پس از سال‌ها معمای مرگ نویسندهٔ شهیر قرن بیستم را روشن کند: مأموران کاگ‌ب چطور از بازگشت کامو و هم‌سفرهایش باخبر شدند؟ تلفن کامو به منشی‌اش شنود شده بود یا ماریا کاسارس، معشوقهٔ ابدی‌اش، با بی‌احتیاطی مرگ او را رقم زد؟ آیا کامو از مرگ خود خبر داشت که در نامه‌اش به کاسارس قول داد که شب چهارم ژانویه سر وقت به شام برسد، «مگر اینکه در جاده اتفاقی بیفتد»؟