پزشکیِ مدرن، به رغم تمام موفقیت‌هایش، در مواجهه با بیماری‌های دوران پیری پیشرفت چندانی نداشته است. بسیاری از مواقع مداخلات درمانی خیلی دیرهنگام صورت می‌گیرند، و نتیجه به تعویق انداختن مرگ است، به بهای افزودن دوره‌ای سرشار از درد و رنج به زندگی. عطیه در این کتابِ بسیار نوآورانه نشان می‌دهد که چرا برای تغییر این وضع ضرروی است که تغییری اساسی در رویکردمان به سلامتی و درمان پدید آوریم.

پیتر عطیه در دانشکدهٔ پزشکی استنفورد و بخش جراحی عمومی دانشگاه جانز هاپکینز تحصیل کرده است. او متخصص جراحی انکولوژی در مؤسسهٔ ملی سرطان امریکا است و پژوهش‌هایش در زمینهٔ طول عمر و ایمنی‌درمانی سرطان پوست بوده است.

آیا مرگ پایان کار ماست؟ آیا (دست‌کم از لحاظ فلسفی و عقلی) ممکن است که پس از مرگ نیز وجودِ ما دوام یابد؟ جهانِ بدونِ «من» چگونه خواهد بود؟ نزدیکانمان چه خواهند کرد و چه خواهند شد؟ در برابر مرگ چه واکنش فکری و عاطفی‌ای باید داشته باشیم؟ آیا ترس از مرگ معقول است؟ آیا مرگ واقعاً چیز بدی است؟ چه رابطه‌ای میان مرگ و پوچی یا معناداریِ زندگی هست؟ آیا نامیرایی امر مطلوبی‌ست؟ آیا پس از مردن شخص هم ممکن است سود یا زیانی به او برسد؟

کتاب پیش رو کوشش یک فیلسوف است برای پاسخ دادن به برخی از این پرسش‌ها. نویسندهٔ کتاب جفری اسکار فیلسوف اخلاق و استاد بازنشستهٔ دانشکدهٔ فلسفهٔ دانشگاه دارام است. پژوهش‌های او در حوزهٔ فلسفهٔ اخلاق طیف گسترده‌ای از موضوعات را در برمی‌گیرد؛ ازجمله مسئولیت اخلاقی، شجاعت، بخشودن، شرّ، فایده‌باوری، و مرگ. اسکار به حوزهٔ اخلاق باستان‌شناسی نیز علاقه دارد و از همین‌رو مدیر و یکی از مؤسسان «مرکز اخلاق میراث فرهنگی در دانشگاه دورام» است.