تالار خونین

آنجلا کارتر (۱۹۴۰-۱۹۹۲)، نویسندهٔ بریتانیایی، یکی از تأثیرگذارترین چهره‌های ادبیات پست‌مدرن و فمینیستی است که آثارش به خاطر بازآفرینی افسانه‌ها و داستان‌های عامیانه شهرت دارد. او در دانشگاه بریستول تحصیل کرد و در طول دوران فعالیتش آثار برجسته‌ای در قالب داستان کوتاه، رمان و مقالات به جا گذاشت. او غالباً به سبک رئالیسم جادویی و پیکارسک قلم می‌زد. پس از انتشار نخستین رمانش در سال ۱۹۶۶ با عنوان رقص سایه، بی‌درنگ به جایگاهی رفیع در ادبیات انگلیسی دست یافت. قصه‌های پریان زیادی از فرانسوی ازجمله از نوشته‌های شارل پِرو به انگلیسی ترجمه کرد. استاد نویسندگی خلاق در دانشگاه شفیلد و دانشگاه براون بود و بارها در دانشگاه‌های امریکا و استرالیا تدریس کرد. جوایز معتبر نویسندگی زیادی را تصاحب کرد مثلاً جایزهٔ سامرست موآم و جان لِوِلین ریس.
سبک کارتر زبانی غنی و شاعرانه دارد که با استفاده از عناصر خیال‌پردازی و روایت‌های غیرمعمول، موضوعاتی مانند جنسیت، قدرت و نقش‌های اجتماعی را مورد نقد قرار می‌دهد. او با دیدگاهی فمینیستی به بازخوانی داستان‌های کلاسیک می‌پردازد و جایگاه‌های سنتی شخصیت‌ها را زیر سؤال می‌برد، تا واقعیت‌های پنهان در پشت قصه‌های قدیمی را نمایان سازد. این بازخوانی‌ها به آثارش عمقی تازه می‌بخشند و خواننده را به تأمل وامی‌دارند.
کارتر در مجموعه داستان تالار خونین و داستان‌های دیگر، با نگاهی نو و جسورانه، مفاهیمی همچون هویت، سرکوب و آزادی را مورد کندوکاو قرار می‌دهد. او با روایت‌هایی پیچیده و تأثیرگذار، مخاطب را به دنیایی می‌برد که در آن قصه‌ها فراتر از روایت‌هایی ساده‌اند و بازتابی از آرزوها و ترس‌های انسانی به شمار می‌آیند.