انسان در شعر معاصر

محمد مختاری در کتاب انسان در شعر معاصر به درک و تصویر «انسان» در شعر ایران از گذشته تا امروز می‌پردازد. ریشه‌های این دستاورد قدیمی شعر فارسی را می‌کاود و شباهت‌ها و تفاوت‌های درک و دریافت شاعران معاصر را نیز به‌دقت بیان می‌کند. او در این بررسی از سیر تطور و تکامل اندیشهٔ مدرن جهان بهره می‌گیرد و از پسِ پرداختن به دوره‌های گوناگون اندیشهٔ بشری و بررسی توأمانِ شعر شاعران کلاسیک و شعر چهار شاعر بزرگ معاصر ـــ نیما، شاملو، اخوان، فروغ ـــ به مفهومی بنیادین و متمایزکننده در شعر معاصر پی می‌برد:‌ درک حضور دیگری. مفهومی ـــ به‌تعبیر او ـــ طبیعی و بدیهی که فقدان آن، اسباب تحقیر و خوارداشت انسان و زمینه‌ساز حذف «دیگری» بوده است.

در انتظار تجدید چاپ

140.000تومان

توضیحات تکمیلی

تالیف

محمد مختاری

نوبت چاپ

دوم

تاریخ نشر

۱۴۰۰ (اول، ۱۳۹۹)

قطع

رقعی

نوع جلد

گالینگور (جلد سخت)

تعداد صفحات

ده + ۵۵۰ ص

شابک

۹۷۸-۶۰۰-۴۹۰-۱۲۵-۳

موضوع

انسان‌‍گرایی در ادبیات–شعر جدید–تاریخ و نقد–شاعران ایرانی–قرن ۱۴–نقد و تفسیر

وضعیت نشر

تجدید چاپ

توضیحات

درک حضور دیگری

محمد مختاری در کتاب «انسان در شعر معاصر» به درک و تصویر «انسان» در شعر و فرهنگ ایران از گذشته تا امروز می‌پردازد. ریشه‌های این دستاورد قدیمی شعر فارسی را می‌کاود و شباهت‌ها و تفاوت‌های درک و دریافت شاعران معاصر را نیز به‌دقت بیان می‌کند. او در این بررسی از سیر تطور و تکامل اندیشهٔ مدرن جهان بهره می‌گیرد و از پسِ پرداختن به دوره‌های گوناگون اندیشهٔ بشری و بررسی توأمانِ شعر شاعران کلاسیک و شعر چهار شاعر بزرگ معاصر ـــ نیما، شاملو، اخوان، فروغ ـــ به مفهومی بنیادین و متمایزکننده در شعر معاصر پی می‌برد:‌ درک حضور دیگری. مفهومی ـــ به‌تعبیر او ـــ طبیعی و بدیهی که فقدان آن، اسباب تحقیر و خوارداشت انسان و زمینه‌ساز حذف «دیگری» بوده است.
اگر آغاز رویارویی و تعارض ارزش‌های انسانی نو و ارزش‌های فرهنگی کهن را دوران مشروطه در نظر بگیریم، آن‌گاه می‌توان دورهٔ نیما و اندکی پس از او را مبتنی بر نوعی مواجههٔ تجددگرایانه و میانه‌رو تلقی کرد که کمتر در مدار دگرگونی‌های ریشه‌ای و بنیادین قرار داشت اما سرآغاز تغییرات عمیق در ذهنیت شعری و هنری انسان ایرانی شد.
محمد مختاری در مواجهه با این دورهٔ مهم و دورهٔ بعدش دو مشخصهٔ اساسی را شناسایی و واکاوی می‌کند:
نخست، دستاوردهای افتخارآمیز شعر در نواندیشی‌هایش که با طرح حق و حضور و شأن انسان همراه است.
دوم، وجود برخی از عوامل و عناصر و زمینه‌های بازدارنده و کهنه و سنتی که با ارزش‌های نو هماهنگ نیست، و به میزان همین ناهماهنگی نیز «درک حضور دیگری» را دشوار می‌سازد.
مختاری این آمیختگی و دوگانگی را نتیجهٔ هویت ویژهٔ فرهنگی‌ای می‌داند که در درون شاعران معاصر نیز متبلور شده است و پهنه‌ای وسیع‌تر از شعر را در بر می‌گیرد. درست به همین دلیل، واکاوی شعر معاصر و مفاهیم اساسی‌اش به شعر معاصر محدود نیست و خواه‌ناخواه واکاوی کلیّت فرهنگ ایران است.

بی‌راه نیست اگر این کتاب را حاصل یکی از مهمترین پژوهش‌های تاریخ شعر و فرهنگ معاصر قلمداد کنیم. مطالعهٔ این کتاب برای فهم دقیق‌تر معضلات و گره‌‌گاه‌های تحولات فرهنگی در ایران ضروری به نظر می‌رسد.

تحریریهٔ نشر نو

محتوایی یافت نشد

مطلبی یافت نشد

نقد و بررسی‌ها

هنوز بررسی‌ای ثبت نشده است.

اولین کسی باشید که دیدگاهی می نویسد “انسان در شعر معاصر”

کتاب‌های مرتبط