فرنسیس هاجسن برنت سال ۱۸۴۹ در منچستر به‌دنیا آمد. پنج ساله بود که پدرش درگذشت و مادرش نگهداری پنج فرزند را بر عهده گرفت. به این ترتیب کودکی او در فقر و محله‌های پَست منچستر دوره ملکه ویکتوریا گذشت. فرنسیس شانزده ساله بود که به امریکا رفت و پس از مدتی همکاری با مجله‌ها را آغاز کرد. داستان‌هایش به‌سرعت مورد استقبال قرار گرفت و در انگلستان و امریکا برایش ثروت و شهرت به‌همراه آورد.
او بهترین اثرش باغ ناپیدا  را در ۱۹۱۱ نوشت. بی‌شک تجربه‌های او از زندگی در منچستر، شیفتگی‌اش به باغبانی، علاقه‌اش به افسانه‌های کهن طبیعت،  و تفکراتش درباره تاثیرگذاری روان بر جسم، باغ ناپیدا  را تبدیل به اثری غنی و چند بعدی کرده است.

شاهکاری دیگر از مجموعۀ عظیم کمدی انسانی، شاخۀ «زندگی شهرستانی»، که به قول ویکتور هوگو جای آن داشت نویسنده تاریخ انسانی می‌نامیدش نه کمدی انسانی. داستان دوشیزه کرمون ساده‌دل، که دیری از سن ازدواجش گذشته است و اکنون در چهل‌ودوسالگی سه نفر سودای ازدواج با او را دارند: یک شوالیۀ آس و پاس، به سودای درربودن ثروت او، یک سفته‌باز پیر ثروتمند مکار، به سودای آنکه با این ازدواج به محافل اشرافی راه یابد، و جوان نابغۀ عفیفی که عاشق زیبایی دوشیزه است اما جرئتش را ندارد که عشق خود را ابراز کند. دختر اما در نتیجۀ حوادثی چند، مأیوس و سرخورده، تن به ازدواج با سفته‌باز پیر می‌دهد چون نمی‌خواهد باکره از جهان رخت بربندد. اما آیا حالا که او بانو دو بوسکیه خوانده می‌شود، به مراد دل رسیده است؟ آیا به لذتی که استحقاقش را دارد دست یافته است؟ پیردختر رمانی‌‌ست به لحاظ تحلیل روانی در حد اعلای درخشندگی. دوشیزه کرمون که نمی‌دانیم باید او را پس از ازدواج «بانو» کرمون بخوانیم یا با عنوان «دوشیزه» از او یاد کنیم، یکی از زنده‌ترین شخصیت‌های کل مجموعۀ کمدی انسانی‌ست. داستانی با تصاویری درخشان از زندگی شهرستانی، شب‌نشینی‌ها، زدوبندها، سودجویی‌های سیاسی و مالی، سرشار از واقع‌بینی، با دقیق‌ترین و مجسم‌ترین توصیف‌ها.

و. ھ. اودن شاعر انگلیسی‌تبار امریکایی قصه‌های برادران گریم  را جزو معدود کتابهای بنیادین فرهنگ غرب می‌داند. برادران گریم سالها با عشق و سختی‌هایش سفرها کردند تا اصیل‌ترین روایت از قصه‌ها را بیابند؛ آنها قصه‌ها را بازماندهٔ اسطوره‌های کهن می‌دانستند و باور داشتند که می‌توان بر بستر قصه‌ها خدایان و پهلوانان اساطیر را بازسازی کرد. چه بسیار زنان و مردان پیرسالِ حافظ قصه‌های پیشینیان که درِ خزانه‌هایی را به روی آنها گشودند تا سرانجام برادران گریم ۲۱۱ قصه‌ای را که در دست شماست گرد آوردند و بین سالهای ۱۸۱۴-۱۸۱۲ منتشر کردند. در این قصه‌ها، گاه کلافی سر در گم به سر انگشت کودکی گشوده می‌شود و گاه دریایی خروشان به حکم قدرت پیر سالی از خروش می‌افتد و آرام می‌گیرد؛ که اشارتی است به این توان بی‌کرانهٔ انسان: که اگر چشم بگشاید در منتهای خیال واقعیت را می‌توان دریافت.