جنبش رئالیسم که در قرن نوزدهم به اوج خود رسید، زمینهٔ پیدایش نویسندگانی را فراهم کرد که برخی‌شان از بزرگ‌ترین چهره‌های تاریخ ادبیات به شمار می‌آیند. نویسندگان رئالیست در پی این بودند که تصویری واقعی از جهان به نمایش بگذارند با شخصیت‌هایی که نه ابرقهرمانانی بی ‌عیب‌ونقص و دست‌نیافتنی، بلکه از جنس مردم عادی باشند.

سی. پی. اسنو نیز همین رویه را در پیش می‌گیرد و با بررسی ابعاد مختلف زندگی و شخصیت و دیدگاه‌های هشت نویسنده به خواننده کمک می‌کند شناخت عمیق‌تری از آنان به دست آورد. این نویسندگان نیز همچون تمام انسان‌‌ها با مسائل و مشکلات روزمره دست‌به‌گریبان بوده‌اند و نقاط ضعف و قوتی داشته‌اند مختصِ خود، اما آنچه در همه‌شان مشترک است چشمان تیزبین و ذهن تحلیلگری است که شرایط تاریخی و اجتماعی دوران را با تمام جزئیاتش بازآفرینی می‌کند و شخصیت‌هایی خلق می‌کند ملموس و باورپذیر.

چرا مجذوب سلبریتی‌هایی می‌شویم که به عمرمان با آنها ملاقات نکرده‌ایم؟ شهرت و سلبریتی بودن چه فرقی با هم دارند؟ رسانه‌های اجتماعی چگونه می‌توانند موج نویی از سلبریتی‌سازی ایجاد کنند؟

روان‌شناسی سلبریتی خاستگاه‌های فرهنگ سلبریتی را می‌کاود، و نیز روابطی را که سلبریتی‌ها با هوادارانشان دارند، این را که شهرت قادر است چه اثری بر سلبریتی‌ها بگذارد و اینکه چه چیزی تصور ما را از سلبریتی‌های محبوبمان شکل می‌دهد. این کتاب همچنین به روند ساخته‌شدن سلبریتی‌ها در رسانه‌ها از گذشته تا اکنون می‌پردازد ـــ روندی که به نقش‌آفرینی رسانه‌های اجتماعی و برنامه‌های تلویزیونی واقع‌نما و فناوری در جامعۀ مدرن می‌انجامد.

روان‌شناسی سلبریتی با تمرکز بر چند نسل از سلبریتی‌ها، از مایکل جکسن و مدونا گرفته تا کارداشیان‌ها، هم پیامدهای مثبت و هم پیامدهای منفی تأثیر سلبریتی‌ها را به ما نشان می‌دهد.

گِیل اِستیوِر استاد دانشگاه امپایر استیت نیویورک است. او سی سال اخیر را صرف مطالعۀ روابط میان هواداران و سلبریتی‌ها از دیدگاه مشاهدۀ مشارکتی کرده است.

روز ملخ به باور بسیاری از منتقدان بهترین رمان نوشته‌شده با درون‌مایهٔ هالیوود است، حاصل پنج سال مشاهدهٔ دقیق ناتانیل وست دربارهٔ هالیوود دههٔ اول سینمای ناطق. خانهٔ وست، درست مانند خانهٔ شخصیت اصلی روز ملخ، آپارتمانی بود محقر در هالیوود: زیارتگاهی با مناسک و شعائر پرجلال و جبروت، «کارخانهٔ رؤیاسازی» یک ملّت، با محصولاتی که میلیون‌ها نفر را در خلسهٔ تخدیرگونهٔ امیدهای واهی غرق می‌کرد. آب ‌و هوای مطبوع کم‌نظیر کالیفرنیا و حضور مشاهیر رؤیاساز شمار فراوانی انزواگزیدهٔ سودایی را به خود جذب می‌کرد.

شخصیت‌های به‌درستی پرداختهٔ روز ملخ مشتی انسان ماشینی خشن‌اند که جز دریدن هم کاری ازشان ساخته نیست. در اینجا آخرالزمان با دمیدن در صور وقوع عینی نمی‌یابد. انسان امریکایی وست در ویرانی و ویرانگری حیات فردی و اجتماعی، خود در کار گشودن فصل آخرالزمان است.