در این کتاب داستان:

خلیفه‌ای که لک‌لک شد

را خواهید خواند.

نام «کتاب‌های طلایی» را شنیده‌اید؟ نشنیده‌اید؟ حق دارید. نسل‌های امروز از این سری کتاب‌های مشهور نسل‌های دیروز خیلی مطلع نیستند. احتمالاً اگر از کتابخوان‌ها و کتاب‌خوانده‌های نسل قبل، از پدران و مادرانتان بپرسید، خاطره‌ای از آشنایی و دوستی و الفت خود با این کتاب‌ها برایتان تعریف می‌کنند. کتاب‌هایی که در «مؤسسهٔ انتشارات امیرکبیر» عبدالرحیم جعفری منتشر می‌شد و نسلی نوپا را پابه‌پای خودش با کتاب آشنایی داد و همراه کرد. عمدهٔ این کتاب‌ها ترجمهٔ نوجوانِ آن روزگار و ویراستار و فرهنگ‌نویس نامدار امروز است: محمدرضا جعفری. شماری از صاحبنظران، زبان و لحن‌هایی را که مترجم در روایت این کتاب‌ها به کار برده است، از نمونه‌های درخشان و مؤثر ادبیات کودک و نوجوان تلقی کرده‌اند. کودکان و نوجوانان از راه این کتاب‌ها با بزرگ‌ترین داستان‌ها و قصه‌های ادبیات جهان آشنا می‌شوند و به جهانی قدم می‌گذارند پر از شخصیت‌ها و ماجراهای شگفت و اتفاقات حیرت‌انگیز. با سندباد بحری بادبان می‌گشایند و دریا به دریا می‌روند تا ناشناخته‌ها را کشف کنند، با هفت کوتوله هم‌قدم می‌شوند و می‌روند دیدنِ سپیدبرفی، با آرتورشاه و دلاوران میزگرد ملاقات می‌کنند و راه‌ورسم قهرمانی و جوانمردی می‌آموزند، به دل اقیانوس می‌زنند و شکوه نهنگ سفید، موبی‌دیک، را نظاره می‌کنند. باز هم بگوییم؟ بهتر است خودتان کتاب‌های طلایی را دست بگیرید و ورق بزنید و بخوانید و به جمع هزاران کودک و نوجوانِ دیروز بپیوندید و در جهان این داستان‌ها کنار آن‌ها حاضر شوید. می‌پرسید: آیا این کتاب‌ها برای کودک و نوجوان امروز قدیمی نیست؟ می‌گوییم اگر بزرگ‌ترین آثار ادبی تاریخ بشر قدیمی شده باشد، این داستان‌ها هم قدیمی شده است. به‌باور ما این داستان‌ها زنده و تازه و تپنده‌اند، تا ادبیات و تخیل و جستجوگری در روان انسان زنده است.

ماوتهاوزن از 5 مه تا پایان ژوئیهٔ 1945، هنوز محلّی بود که هزاران انسان را با مصیبت‌ها و سوگنامه‌هایشان در خود جای می‌داد. جنگ به پایان رسیده بود امّا صلحْ اروپا را به دو بخش تقسیم کرده بود؛ تقسیم‌بندی‌ای که بعدها به رویارویی بین نیمی از دنیا با نیمی دیگر بدل شد. برای هزاران اسیر سابق، روزِ آزادی پایان تیره‌بختی و البتّه آغاز سیه‌روزی دیگری بود و اردوگاه تنها مکانی که می‌توانستند بمانند چون دیگر جایی نداشتند که بروند. وضعیت جهان پس از جنگ آبستن حوادث بسیار بود؛ جهانی که مهیا بود تا پس از فروخوابیدنِ هیاهوی جشن‌های پیروزی متفقینِ مهربان بر دشمنان شرور بشریت و آرزوهای «دگر هرگز چنین مباد! دگر هرگز چنین مباد!» دست به کشتار بزند.