پاریس ۱۹۱۹

در سال ۱۹۱۹ بعد از پایان «جنگی برای پایان دادن به همهٔ جنگ‌ها»، سه مرد قدرتمند جهان -وودرو ویلسون رئیس‌جمهور امریکا، دیوید لوید جورج نخست‌وزیر بریتانیا، و ژرژ کلمانسو نخست‌وزیر فرانسه- شش ماه در پاریس برای برقراری صلحی پایدار با یکدیگر گفتگو کردند.

مارگارت مک‌میلان در این اثر برجسته، تاریخِ رواییِ ژرف‌اندیشانه و هیجان‌انگیزی از آن روزهای سرنوشت‌ساز ارائه می‌دهد -روزهایی که به پیدایش کشورهای جدیدی همچون عراق و یوگسلاوی و فلسطین از ویرانه‌های امپراتوری‌های ورشکسته و ترسیم دوبارهٔ مرزهای دنیای مدرن انجامید و بذرهای جنگ جهانی دوم و فجایع آن را در خود پرورد، فجایعی که تا امروز نیز ادامه دارد.

مارگارت مک‌میلان تاریخ‌نگار کانادایی، استاد دانشگاه آکسفورد و کالج ترینیتی و دانشگاه تورنتو، و کارشناس روابط بین‌الملل است. تخصصش در حوزهٔ امپراتوری بریتانیا در اواخر قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم است. او نوهٔ دیوید لوید جورج، یکی از بازیگران اصلی سیاست جهانی قبل و بعد از جنگ جهانی اول، است.

پول و قیمت‌ها چگونه بر باورها و ارزش‌ها و احساسات ما تأثیر می‌گذارد؟

اساساً در علم اقتصاد چنین فرض می‌شود که مردم عقاید خود را بر اساس ارزیابی عینی از واقعیت‌ها شکل می‌دهند و فرایند مبادله یا تعامل اجتماعی بر ما تأثیر نمی‌گذارد. در علم اقتصاد، پول وسیله‌ای‌ است در خدمت اهداف ما و هرگز مستقلاً بر ما تأثیری نمی‌گذارد. اما تجربۀ نویسنده در زمینۀ روان‌شناسی انسان با این فرض فرق بسیار دارد. پول و بانکداری و اسناد مالی چگونه ممکن است ثبات اجتماعی را به خطر بیندازد؟
پول به‌رغم نقش محوری‌اش در زندگی و جوامع ما، بسیار اندک شناخته شده است. بسیاری از نگرش‌ها و باورهای ما دربارۀ وام و پس‌انداز و بازارهای مالی وضعی چندان بهتر از پیش‌داوری‌ها یا ارزش‌داوری‌های آشفته که به دلایلی صدها سال دوام آورده‌اند ندارد.

یگانه مقصودی که برای آن افراد بشر حق دارند به صورت فردی یا جمعی در آزادی عمل هر یک از افراد مداخله کنند صیانت ذات است… یگانه مقصودی که اِعمال قدرت بر هر یک از اعضای جامعه‌ای متمدن را، حتی بر خلاف ارادهٔ او، موجه می‌سازد پیشگیری از صدمه رسیدن به دیگران است. خیر خود شخص، چه خیر جسمانی و چه خیر اخلاقی‌اش، دلیل کافی برای این کار به‌دست نمی‌دهد…یگانه بخشی از رفتار فرد که وی در قبال آن مسئول جامعه است بخشی است که به دیگران ارتباط دارد. در بخشی که صرفاً به خود او مربوط است، استقلال او، از منظر حق، مطلق است. فرد فرمانفرمای خویش است، فرمانفرمای جسم و جان خویش.

-جان استیوارت میل، رسالهٔ آزادی