رسالت انسان در برابر آزادی   سیمون دوبوار، فیلسوف، نویسنده و نظریه‌پردازی است که طی عمر حرفه‌ای‌اش در جنبش‌های مختلف سیاسی و اجتماعی فعال و الهام‌بخش بوده است. او با آثار خود چه در حیطۀ داستان و چه در حوزۀ فلسفه و جامعه‌شناسی تأثیر شگرفی بر تئوری‌های مرتبط با انسان‌شناسی، فمینیسم و رسالت روشنفکری داشته است. در یکی از مشهورترین نوشته‌هایش «جنس دوم»، او به رویکرد تاریخ دربارۀ زنان و جنبه‌های انسان‌شناسانه در تحلیل وجود زن و مرد پرداخته است. در اثر دیگرش «ماندارین‌ها»، که برندۀ جایزۀ گنکور در سال 1954 شد، دوبوار به واکاوی زندگی روشنفکران در سال‌های آغازین

کتابی برای تمام دوران‌‌ها   نقل‌قول آغازین کتاب «جاده‌های بی‌قانونِ» گراهام گرین عبارتی است عالی و باشکوه از کاردینال نیومن: «اگر خدایی وجود داشته باشد، از آنجا که خدایی هست، نسل بشر در برخی فجایع وحشتناکِ این جهان خاکی دست دارد.»   همان‌طور که دیوانگی‌ها و سبک‌سری‌های ایرلندْ ویلیام ییتس را به نوشتنِ شعر کشاند، اختلاف‌نظرها و درگیری‌های ایمانی بود که موجب پدیدار شدن رمان‌های گراهام گرین شدند. «پایان رابطه» شاهکار گراهام گرین است، اثری حیرت‌انگیز که به‌طرز دردناکی دوگانگی‌ها و تناقضات مذهب کاتولیک را، که گرین نمی‌توانست بدون آن زندگی کند اما تا پایان عمر درگیرش بود، به پرسش

یک رمان شبانی با پایانی خوشایند   «به‌دور از مردم شوریده» اولین موفقیت ادبی بزرگ تامس هاردی بود. تامس هاردی در این رمان با محوریت بِت‌شبا اِوِردین ــ‌زن جوانی که مزرعه‌ای کوچک به ارث برده‌ــ سرنوشت سه تن از خواستگاران او را دنبال می‌کند: گابریل اوک؛ کشاورزی خرده‌پا ویلیام بولدوود؛ کشاورزی ثروتمند و سرگروهبان تروی. در این داستان شبانیِ معمولی، فجایعْ تصادفی رخ می‌دهند و قلب شخصیت‌های اصلی را در تب و تاب نگه می‌دارند. با سپری شدن فصل‌ها، عشق‌ها شکوفا می‌شوند و از بین می‌روند و درام، پس از رسیدن به اوج، زندگی همۀ شخصیت‌ها را برای همیشه تغییر می‌دهد.  

شمشیری که شفا می‌بخشد   «چرا نمی‌توانیم منتظر بمانیم؟» مارتین لوتر کینگ که به‌تازگی با ترجمۀ عبدالکریم حسین‌زاده و توسط نشرنو منتشر شده، گزارش و تحلیلی دست اول است از کسانی که تحت تبعیض بوده‌اند برای کسانی که تحت تبعیض‌اند. مارتین لوتر کینگ تاریخ تبعیض و مبارزه با تبعیض را در این کتاب ثبت کرده است تا هم آنچه خود و شهروندانِ دیگر تجربه کرده‌اند گواهی دهد و هم خطابی تاریخی باشد برای آنان که از راه می‌رسند. بخش مهمی از این اثر دربارة مبارزات آزادی‌خواهانه در بیرمنگام است.   سال ۱۹۶۳ تبعیض و تفکیکِ نژادی در بیرمنگام بیداد می‌کرد

ساکی انسان غریب چه انسان غریبی است ساکی. داستان‌هایش ــ‌که از سال ۱۹۰۰ تا زمان مرگش در سُم به سال ۱۹۱۶ نوشته شده‌اند و می‌توان ردپای آثار اسکار وایلد و هنری جیمز را در آنها دیدــ به‌طنازیِ داستان‌های وایلد و وودهاوس و اِوِلین وا هستند و پیرنگ دقیقی دارند که می‌شد آن‌ها را با افزودن جزئیات بسط داد اما به‌ندرت به بیش از سه صفحه می‌رسند و به زبانی طنزآمیز و آشنا پیش می‌روند، در حالی که تصویری از نسل بشر ارائه می‌کنند که دهشتناک است. نام مستعار هکتور هیو مونرو، «ساکی»، یا ارجاعی دارد به کلمۀ «ساقی» در رباعیات خیام ــ‌که

اوضاع ملت   ادوارد مورگان فورستر (۱ ژانویۀ ۱۸۷۹ – ۷ ژوئن ۱۹۷۰)، رمان‌نویس شهیر بریتانیایی که به مدت بیست سال نامزد جایزۀ نوبل ادبیات بود، نویسندۀ برخی از مهم‌ترین رمان‌های قرن بیستم است، ازجمله «اتاقی با یک منظره» (۱۹۰۸)، «هواردز اِند» (۱۹۱۰)، و «گذری به هند» (۱۹۲۴). هر سۀ این رمان‌ها در فهرست‌های بزرگ صد رمان برتر انگلیسی‌زبان و صد رمان برتر جهان حضور دارند و بارها در سینما، تلویزیون، تئاتر، اپرا و رادیو اقتباس شده‌اند. به‌تازگی نشرنو، پس از هفده سال، چاپ تازه‌ای از «هواردز اِند» را با ترجمۀ زنده‌یاد احمد میرعلایی منتشر کرده است.   داستان «هواردز

شرلوک هولمز، راه را نشانم بده جولین بارنز از آن دسته نویسندگانی است که همیشه از داستان‌های پلیسی لذت می‌برند. او خود پیش از به شهرت رسیدن، رمان‌های پلیسی‌اش را با نام مستعار دان کوانا منتشر می‌کرد. داستان دافی، پلیس سابق با گرایش‌های نامتعارف، که در طی داستانی با پرداخت خوب در پی یافتن معمای جنایات و قتل‌هایی است که در سوهوی لندن اتفاق می‌افتد. در آن زمان، بارنز خود دربارۀ این فعالیت جنبی‌اش توضیح می‌دهد که این داستان‌ها حاصل کار بخش دیگری از ذهنش بود، متفاوت از بخش بالغ و هوشمندی که «طوطی فلوبر» و «تاریخ جهان در ده

زوال در زوال شروع کتاب است. نویسنده مانند یک پیکرتراش حرفه‌ای سنگ بزرگی را مقابل مخاطب می‌گذارد و بعد آرام‌آرام شروع می‌کند آن را به تراشیدن. قرار است در پایان کارش به چه برسد؟‌ پاسخ به این سوال راحت نیست. نه‌ این‌که فقط در سطرهای ابتدایی کتاب، که حتی پس از خواندن آخرین صفحات هم کار راحتی نیست. شاید شما هم مثل من فکر کنید از آن سنگ بزررگ هیچ باقی نمی‌ماند جز رقص آرام گیاهانی که با باد همراه شده‌اند. در اندیشه رمان جنجالی میشل اوئلبک «نقشه و قلمرو» به گونه‌ای پیچیده و عجیب و البته متفاوت و سیاه