پریشانی‌های تُرلِس جوان

روبرت موزیل (۱۸۸۰ – ۱۹۴۲) نویسندهٔ بزرگ اتریشی است که در ادبیات کلاسیکِ نوین او را با مارسل پروست و جیمز جویس مقایسه می‌کنند. روان‌پژوهی استادانه و جسورانهٔ او باعث شده است «کالبدشکاف زندگان» لقب بگیرد، در عین آنکه زبانش از لطافتِ شاعرانه نیز بهره‌مند است و حتی می‌توان او را غزلسرای تنهایی خردمندان دانست.

«پریشانی‌های تُرلِس جوان» اولین اثر اوست که در سرآغازِ قرن پرفاجعهٔ بیستم، در سال ۱۹۰۶ منتشر شده است و از تجربه‌های دوران تازه‌جوانی او نیز نشانی دارد. این رمان به شرح آزار و شکنجهٔ حساب‌شدهٔ پسری دبیرستانی به دست هم‌کلاسی‌هایش می‌پردازد و موشکافانه نشان می‌دهد که چگونه در پسِ پوستهٔ نازکِ متانتِ مدنیِ آدم‌ها غرایزی موحش و قهرآلود و بدوی زبانه می‌کشد.

در بهار سال ۱۹۳۴ توماس مان، به‌دعوت ناشر امريكايیِ آثارش براى یک سلسله سخنرانى به امریکا رفت. آن زمان تنها وسيلهٔ عبور از اقیانوس اطلس كشتى‌ اقيانوس‌پيما بود، با سفرى بيش يا كم ده روزه.
توماس مان در اين سفر با خواندن رمان دن كيشوت سرگرم بود و هم‌زمان در تفسير لطايف و طنز اين رمان جهانى يادداشت‌هايى بر كاغذ مى‌آورد، مجموعه‌اى از باريك‌نگرى چندسويه كه به این کتاب شكل داده است.
در آن زمان یک سالى مى‌شد كه هيتلر در آلمان به قدرت رسيده بود و در پى آن توماس مان از وطن خود رانده شده بود. درد آوارگى و بيم از وقوع جنگ از ديگر دغدغه‌هاى او هنگام نگارش اين سفرنامه بود و به آن رنگى از غم داده‌ است.

 از دن كيشوت تفسير بسيار درخشانی هم از هاينريش هاينه، شاعر آلمانى قرن نوزدهم، پيوست اين کتاب شده است، به‌همراه چهره‌نگارى‌اى از شاه فيليپ دوم، خودكامهٔ اسپانيايى هم‌روزگار سروانتس.