ادوارد براون و ایران

براون چهل سال به تدریس و تحقیق، در فرهنگ و ادبیات ایران و همچنین به مطالعات اسلامی و عربی و ترکی پرداخت و متون مهمی را چاپ و یا ترجمه کرد و به مطالعات فارسی و عربی حیاتی نو بخشید.

براون علاوه بر آثار ارزشمندی که نوشت با فعالیت ها و پژوهش های خود نهضت مهمی را در ایرانشناسی سبب شد و عده ای از شاگردان یا همکاران خود را به نشر و پژوهش در آثار ایرانی تشویق کرد. نیکلسون شاگرد او بود، و دنیسن راس، بنیان گذار مدرسۀ زبانهای شرقی و آفریقایی لندن به تشویق او به شرق شناسی روی آورده بود. آربری به خاطر بورس تحصیلی که براون از مال خود ایجاد کرده بود شروع به مطالعات شرقی کرد، و سالها بعد وقتی که تاریخ ایران کیمبریج را به یاری دانشمندان متعدد در هشت مجلد به وجود آورد همیشه می گفت این حاصل بذری است که براون کاشته است.

این روزها کمتر دربارۀ شفقت و مهربانی می‌شنویم. ادیان تأکید می‌کنند که شفقت معیار معنویت حقیقی است اما برخی گمان می‌کنند که خود دین باعث همۀ جنگ‌ها بوده است. کلیسای کاتولیک سوءاستفادۀ جنسی کشیشان و در نتیجه مصائب زنان و کودکان را نادیده می‌گیرد. برخی رهبران دینی مانند سیاستمداران سکولار رفتار می‌کنند. در بیان عمومی خود کمتر از مهربانی و شفقت سخن می‌گویند و مناقشات فرهنگی و اعتقادی یا سیاسی را معیار و میزان دین حقیقی قلمداد می‌کنند.
با این حال کمتر زمانی مانند اکنون به صدای شفقت‌آمیز دین نیازمند بوده‌ایم. جهان به طرز خطرناکی دوقطبی شده است. نتیجۀ نامتوازن بودن نگران‌کنندۀ قدرت و ثروت، خواری، بیگانگی، رخوت و خشم فزاینده‌ای است که در قساوت تروریسم فوران می‌کند. ما درگیر جنگ‌هایی هستیم که نه قادریم به آن‌ها پایان بخشیم و نه می‌توانیم در آن‌ها پیروز شویم.
اما آیا مهر و شفقت از این توانایی برخوردار است که مشکلات به‌ظاهر حل‌ناشدنی زمانۀ ما را حل کند؟ آیا این فضیلت حتی در عصر تکنولوژی امکان‌پذیر است؟

 توماش زدلاچک از معدود کسانی است که پایه‌های علم اقتصاد را لرزانده‌اند. او عضو شورای ملی اقتصاد در پراگ است و آثارش جزو پرفروش‌ترین کتاب‌هاست.

زدلاچک در اقتصاد خیر و شر در رشتهٔ اقتصاد تجدید نظر اساسی می‌کند و فرض‌های ما را دربارهٔ جهان به چالش می‌کشد. اقتصاد را نه‌فقط پژوهشی ریاضی بلکه در واقع پدیده‌ای فرهنگی و محصول تمدن می‌داند: اقتصاد که کار خود را از فلسفه آغاز کرد با تاریخ و افسانه و دین و اخلاق در هم تنیده است. حتی پیچیده‌ترین الگوی ریاضی هم در واقع داستان و حکایت است؛ کوشش ماست برای فهم عقلانی جهان پیرامون‌مان. علم اقتصاد هم جهان را توصیف می‌کند و هم معیارهای بهنجاری را تبیین و وضعیت آرمانی را مشخص می‌کند.

در سراسر کتاب پرسش‌های فرا-اقتصادی دقیق و هوشمندانه‌ای مطرح می‌‌شود: معنی و هدف اقتصاد چیست؟ آیا می‌توانیم هر کاری را که به لحاظ فنی قادر به انجام آن هستیم به لحاظ اخلاقی انجام دهیم؟

اقتصاد خیر و شر با برتر نهادن حکمت فیلسوفان و شاعران بر الگوهای خشک ریاضی، تغییر شیوهٔ محاسبهٔ ارزش اقتصادی را نوید می‌دهد.

تاریخ تکرار نمی‌شود، ولی درس می‌دهد.

 در قرن بیستم، دموکراسی‌های اروپا به ورطۀ فاشیسم و نازیسم و کمونیسم سقوط کردند. تاریخ اروپای قرن بیستم نشان می‌دهد که جوامع ممکن است از هم بپاشند، دموکراسی‌ها ممکن است سرنگون شوند، نظام‌های اخلاقی ممکن است فرو بریزند، و انسان‌های عادی ممکن است خود را در موقعیت‌هایی تصور نکردنی بیابند.

تاریخ هم می‌تواند آگاهی بدهد و هم هشدار.

 ما از اروپایی‌های قرن بیستم عاقل‌تر یا باهوش‌تر نیستیم که شاهد بودند مردم‌سالاری چطور تسلیمِ تمامیت‌خواهی شد. اما مزیتِ ما بر اروپایی‌های قرن بیستم آن است که می‌توانیم از تجربیاتِ آنها درس بگیریم تا در برابر پیشروی استبداد پایداری کنیم.