نام «کتابهای طلایی» را شنیده‌اید؟ نشنیده‌اید؟ حق دارید. نسل‌های امروز از این سری کتاب‌های مشهور نسل‌های دیروز خیلی مطلع نیستند. احتمالاً اگر از کتابخوان‌ها و کتاب‌خوانده‌های نسل قبل، از پدران و مادرانتان بپرسید، خاطره‌ای از آشنایی و دوستی و الفت خود با این کتاب‌ها برایتان تعریف می‌کنند. کتاب‌هایی که در «مؤسسهٔ انتشارات امیرکبیر» عبدالرحیم جعفری منتشر می‌شد و نسلی نوپا را پابه‌پای خودش با کتاب آشنایی داد و همراه کرد. عمدهٔ این کتاب‌ها ترجمهٔ نوجوانِ آن روزگار و ویراستار و فرهنگ‌نویس نامدار امروز است: محمدرضا جعفری. شماری از صاحبنظران، زبان و لحن‌هایی را که مترجم در روایت این کتاب‌ها به کار برده است، از نمونه‌های درخشان و مؤثر ادبیات کودک و نوجوان تلقی کرده‌اند. کودکان و نوجوانان از راه این کتاب‌ها با بزرگ‌ترین داستان‌ها و قصه‌های ادبیات جهان آشنا می‌شوند و به جهانی قدم می‌گذارند پر از شخصیت‌ها و ماجراهای شگفت و اتفاقات حیرت‌انگیز. با سندباد بحری بادبان می‌گشایند و دریا به دریا می‌روند تا ناشناخته‌ها را کشف کنند، با هفت کوتوله هم‌قدم می‌شوند و می‌روند دیدنِ سپیدبرفی، با آرتورشاه و دلاوران میزگرد ملاقات می‌کنند و راه‌ورسم قهرمانی و جوانمردی می‌آموزند، به دل اقیانوس می‌زنند و شکوه نهنگ سفید، موبی‌دیک، را نظاره می‌کنند. باز هم بگوییم؟ بهتر است خودتان کتاب‌های طلایی را دست بگیرید و ورق بزنید و بخوانید و به جمع هزاران کودک و نوجوانِ دیروز بپیوندید و در جهان این داستان‌ها کنار آن‌ها حاضر شوید. می‌پرسید: آیا این کتاب‌ها برای کودک و نوجوان امروز قدیمی نیست؟ می‌گوییم اگر بزرگ‌ترین آثار ادبی تاریخ بشر قدیمی شده باشد، این داستان‌ها هم قدیمی شده است. به‌باور ما این داستان‌ها زنده و تازه و تپنده‌اند، تا ادبیات و تخیل و جستجوگری در روان انسان زنده است.

در بهار سال ۱۹۳۴ توماس مان، به‌دعوت ناشر امريكايیِ آثارش براى یک سلسله سخنرانى به امریکا رفت. آن زمان تنها وسيلهٔ عبور از اقیانوس اطلس كشتى‌ اقيانوس‌پيما بود، با سفرى بيش يا كم ده روزه.
توماس مان در اين سفر با خواندن رمان دن كيشوت سرگرم بود و هم‌زمان در تفسير لطايف و طنز اين رمان جهانى يادداشت‌هايى بر كاغذ مى‌آورد، مجموعه‌اى از باريك‌نگرى چندسويه كه به این کتاب شكل داده است.
در آن زمان یک سالى مى‌شد كه هيتلر در آلمان به قدرت رسيده بود و در پى آن توماس مان از وطن خود رانده شده بود. درد آوارگى و بيم از وقوع جنگ از ديگر دغدغه‌هاى او هنگام نگارش اين سفرنامه بود و به آن رنگى از غم داده‌ است.

 از دن كيشوت تفسير بسيار درخشانی هم از هاينريش هاينه، شاعر آلمانى قرن نوزدهم، پيوست اين کتاب شده است، به‌همراه چهره‌نگارى‌اى از شاه فيليپ دوم، خودكامهٔ اسپانيايى هم‌روزگار سروانتس.

پِی‌جو، از بزرگ‌ترین دستاوردهای ادبی خولیو کورتاثار، و یکی از کلاسیک‌های ادبیات قرن بیستم است؛ داستان واپسین روزهای زندگی جانی کارتر نابغه‌ی ساکسیفون، بر لبه‌ی درخشش و ویرانی، با پس‌زمینه‌ای اگزیستانسیالیستی و پرداختی استادانه.

پِی‌جو از زمان نخستین چاپش در ۱۹۵۹، با اقبال فراوان خوانندگان روبه‌رو بوده است و آن را همچون لی‌لی‌بازی تجربه‌ای خلاقانه دانسته‌اند.

خوسه مونیوث، تصویرگر بزرگ آرژانتینی، توانسته است با قریحه‌ای شگرف عمق این داستان را نشان دهد؛ جاز، شب‌های بی‌خوابی، و پاریس سال‌های ۱۹۵۰.