برای بیشتر چینیان، جوانگ دزو مُعرَف حد اعلای هر آن چیزی است که در انسان می‌ستاییم. او درخشان و اسرارآمیز، و عمل‌گرا به معنای فلسفی کلمه، شوخ‌طبع و لذت‌بخش، پیروزشده در آسوده بودن از نیاز به پیروزی، و از همه مهم‌تر آزاد است. او خودِ خودش است، که چون باد و آب در زندگی به گشت درآمد، و از شادمانگی‌های بسیارش بی‌تعلق‌های ملال‌انگیز کیف کرده. جوهر جوانگ دزو همان معنای آزادی فرجامین است. او از عهده بر‌می‌آید در جهان آشوب‌زده در سلامت کامل زندگی کند؛ از حدِ اعلای انسانیت لذت ببرد، بی‌آنکه از آن فروکشیده شود. انگار او از میان همۀ پرده‌های مصائب بشریت که حقیقت ازلی را پنهان می‌دارند، نگاه می‌کند.