در قلب اروپا طوفانی برپاست که به برانداختن نظم کهن پیش می‌آید، نظمی که بر پی‌های لرزانش کلیسای بزرگ‌زمینداران و بزرگ‌مالکان کلیسا به پیشگیری فاجعه دست به دست یکدیگر می‌دهند اما با همین دستِ یاری، هر کدام دیگری را به کام طوفان می‌کشند.

مزدک یک رمان تاریخی است چون واقعیت‌های عمدهٔ تاریخی را با امانت تصویر کرده و شخصیت‌های اصلی رویدادهای آن همه شناخته‌اند. اما اهمیت این رمان صرفاً به دلیل تاریخیت و انطباق شخصیت‌ها و صحنه‌های آن با واقعیت تاریخی نیست؛ پردازش جزئی‌نگرانهٔ خرده‌شخصیت‌های خیالی، مردم کوچه و بازار و سبک زندگی آنها و تصویرپردازیِ داستانیِ مواردی که هنوز محل بحث‌اند و قطعیت تاریخی نیافته‌اند، به رمان وجهی حماسی می‌بخشد. از این موارد می‌توان به چگونگی پایان کار مزدک، هزیمت قباد و بازگشت دوبارهٔ او به تخت شاهی، و توصیف شماری از آیین‌ها و رسوم معمول زندگی ایرانیان در آن روزگار اشاره کرد. این که نویسنده در جاهایی از رمان اقوالی را مستقیماً از شاهنامه و ویس و رامین نقل کرده است جذابیت کتاب را دوچندان می‌کند.