برخی والدین، درست مثل نجاری که تنهٔ درخت را بُرش می‌زند و از آن چند صندلی می‌سازد، طبق نقشه، برای تربیت فرزندانشان طرحی کامل و دقیق در ذهن دارند. آنها آيندهٔ فرزندان را به‌دقت تصور می‌کنند و می‌کوشند تا آنها را طوری شکل دهند که به آن طرح ایدئال تبدیل شوند.

در مقابل، والدینی هستند که برای شکل دادن به فرزندان تلاشی نمی‌کنند. آنها به باغبانی می‌مانند که از کودک همچون گیاهان حساس باغچه مراقبت می‌کند. فرزندان را در بستری امن و آزاد پرورش می‌دهند و اجازه می‌دهند تا هر یک از آنها، موجودی مستقل و یگانه و خلاق شود.

آلیسون گوپنیک، استاد روانشناسی رشد و کودک در دانشگاه برکلی، که خود هم مادر است و هم مادربزرگ، این دو الگوی والدین را در کنار هم گذاشته و به ما می‌آموزد که باغبان باشیم، نه نجار.

نامه‌هایی به یک دانشمند جوان

ادوارد ویلسون آموخته‌هایش از کارراههٔ حرفه‌ای‌ و عصارهٔ ۶۰ سال تدریس خود را در نامه‌هایی برای نسل‌های پس از خویش بازگو می‌کند. از خاطرات پیشاهنگی خود در دورهٔ نوجوانی، آن‌زمان که دلمشغول مورچه‌ها و پروانه‌ها بوده، می‌آغازد و ۲۱ نامه را با داستان‌هایی از زندگی خویش پیش می‌برد. از انگیزه‌هایش برای زیست‌شناس شدن می‌گوید و از کامیابی‌ها و ناکامی‌های مسیری که پیموده است.

در زمانه‌ای که بقای ما بیش از پیش به درکمان از علم گره خورده، ویلسون بر آن است که موفقیت در عرصهٔ علم چندان به هوش سرشار یا مهارت ریاضی مربوط نیست و مهم اشتیاق و ممارست در یافتن و حل‌ مسئله است. او می‌کوشد خوانندگان کتابش را متوجه عشق به خلاقیت علمی کند و احترام آنان را به جایگاه کوچک انسان در زیست‌بوم سیاره برانگیزد.

ادوارد ویلسون (۲۰۲۱-۱۹۲۹)، زیست‌شناس و طبیعی‌دان آمریکایی، یکی از بزرگ‌ترین نظریه‌پردازان تکامل در جهان و نویسندهٔ بیش از 30 کتاب دربارهٔ مورچه‌ها، بوم‌شناسی، زیست‌شناسی اجتماعی، تنوع زیستی، و تکامل است. او استاد دانشگاه هاروارد بود و برندهٔ جایزه‌های متعدد، ازجمله جایزهٔ پولیتزر. دوران کودکی ویلسون در جنوب آمریکا و جمع‌آوری مارها و حشرات در جنگل‌ها و مرداب‌های این منطقه تأثیری ماندگار بر کار و زندگی‌اش گذاشت.

می‌خواهم مراتب امتنان خودم را ابراز کنم. سپاس از شما که به من و هزاران نفر دیگر یادآوری کردید که چرا دانشمند شدیم. کتاب شما، نامه‌هایی به دانشمند جوان، پیش و بیش از هر چیز دربارهٔ حظ و اشتیاقِ کشف‌کردن است…

ـــــــ بیل استریور، نیویورک‌ تایمز بوک ریویو

ویلسون در گنجینه‌ای از رهنمودهای عملی و نظری، که انباشتهٔ هفت دهه تجربهٔ اوست، برای دانشمندان تمام رشته‌ها ــــ در هر سن و سالی ــــ اندرزهایی کارا فراهم می‌آورد. این اثر رساله‌ای پرطمطراق و مشحون از اندیشه‌های فلسفی دربارهٔ بسط ایده‌های بزرگ نیست. ویلسون صرفاً عشقش به مورچه‌ها و تاریخ طبیعی آنها را با ما سهیم می‌شود و بی‌تردید از آنها لذت می‌برد. باقی چیزها از پی می‌آید.

ـــــــ نیچر