خون ديگران بلافاصله پس از انتشار با سیلی از واكنش‌های ستايش‌آميز روبه‌رو شد و در ميان آثار سيمون دو بووار جايگاهى چشمگير يافت. اما اين باعث نشد كه نويسنده سال‌ها بعد آن را به نقد نكشد و همچون بسيارى از نويسندگان به نوشتۀ پيشينِ خود كم‌اعتنايى نكند. البته كسانی هم بودند كه نه ستايش‌هاى شورمندانه را گواه شاهكار بودن اين رمان گرفتند و نه خودانتقادىِ نويسنده را شاهد ضعف اثر؛ همان کسانی كه سبک رمان و شيوۀ روايت و قدرتِ ايده‌هايش را همان قدر برجسته دانستند كه اثرگذارى‌اش را بر نسلى از خوانندگان دورانِ پس از جنگ. نمى‌دانيم كه دو بووار شخصيت‌هاى خون ديگران و درونمايۀ فلسفى‌اش ــ نسبت مسئوليت و آزادى ــ را هيچ‌گاه فراموش كرد يا نه، اما پس از گذشتِ نيم قرن از انتشار اين رمان به‌خوبى مى‌دانيم كه ادبيات فرانسه اين را همواره به ياد داشته است.