این براین مگیِ دوست‌داشتنی «جهان، ابهامِ ذاتی دارد» جان هیک اگر بنا باشد آخرین کتاب براین مگی با عنوان «پرسش‌های

پیلاطس در مسکو یک میراث‌دار رمان روسی در زمانه‌ی استالین چه باید بکند؟ او از یک طرف با میراث خود

درمانی بر یک درمان ویتگنشتاین هدف خود را از تأسیس فلسفه‌اش رویکرد درمانی در گستره فلسفه می‌خواند و از روی

به دست آوردن؛ از دست دادن باور نمی‌کنم؛ اندوهی چنین عمیق را… انگار خاکستری شده‌ام. پلک هایم سنگین است، فکر

اندیشه‌های نابِ اندیشمندان ناباب مقدمه تاریخ فلسفه حکایت از این دارد که از قضا اغلب اندیشه‌های ناب محصول تفکر اندیشمندانِ

نه دربارۀ مرگ، دربارۀ زندگی «همه می‌میرند» نه درباره مرگ که دربارهٔ زندگی است؛ بدون هیچ تلاشی برای پیراستن یا

با جاودانگی انسان موجودی است که بودگی خود را در جاودانگی جستجو می‌کند این تمایل همیشگی به ابدیت در بشر

مرگ در پیش رو همه می‌میرند… شاید این روزها بیش از همیشه به این واقعیت نزدیکیم که همه می‌میرند. مرگ

گلوله‌های اخبار «امروز من پاک هستم. از سال ۲۰۱۰ من کاملاً بدون اخبار زندگی کرده‌ام و می‌توانم اثرات این آزادی