سجویک در اصل مورخ دین است و در دانشگاه آکسفورد تاریخ خوانده است. عربی را بسیار خوب می‌داند و مدت‌های مدید استاد دانشگاه آمریکایی قاهره بوده و با فرهنگ دینی و صوفیانهٔ شمال آفریقا آشنایی کامل دارد. زندگی‌نامهٔ شیخ محمد عبده به قلم او به نظرم از بهترین نوشته‌ها دربارهٔ عبده محسوب می‌شود. به دلیل وسواس‌هایی که در تاریخ‌نگاری دارد، کار او درباره سنت‌گرایی هم اثری فوق‌العاده جالب و خواندنی از ستیز با جهان مدرن ساخته است، چون بر حجم عظیمی از مطالعه، مصاحبه و سندپژوهی استوار شده است و درعین‌حال فوق‌العاده بی‌طرفانه و آکادمیک نوشته شده است. لحن کتاب هم روایی و شیرین است و مانند یک رمان نگاشته شده است.

کریستیان مورگن‌اشترن، نویسنده و منتقد سویسی که والزر را به ناشر معرفی کرد، و حمایت او از این نویسنده راه او را به دنیای نشر باز کرد، والزر را یک نابغۀ واقعی و اصیل می‌دانست، ضمن آن که به شیوۀ کار او انتقاداتی داشت و به‌ویژه از همین جملۀ اول «بچه‌های تانر» ناراضی بود. او در نامه‌ای خطاب به والزر نوشت: «آغاز کار شما، که از حوزۀ خصوصی دست‌نویسی به عرصۀ عمومی چاپ منتقل شده، تأثیر بدی بر من گذشت.»