از دوازده داستان مجموعه، هفت داستان دربارۀ عشق هستند. البته این داستانها دربارۀ چیزهای دیگر هم هستند، اما مسلماً عشق تم اصلی و برجستۀ آنهاست. و همه دربارۀ شکنندگی، رازآمیز بودن و فرّار بودن عشق. در همۀ این داستانها، معلوم است زیبایی عشق زمان درازی نمیپاید و همین موضوع عاشق را در تبدیل آن به وصلت دائم ــ ازدواج ــ به تردید میاندازد و چه بسا وقتی این وصلت به دلایل مختلف شکل نمیگیرد، عاشق به خودش میگوید «خوب شد با او ازدواج نکردم».
«فرشتۀ ظلمت»، فراتر از یک داستان ایدئولوژیک است؛ شرح مراقبههایی است درونی و شاعرانه و عارفانه و، به قول ارنستو ساباتو، جنونآمیز. بیخود نیست که ساباتو پیوسته هنر را مستمسکی برای دستیافتن به عالم غیب، که همان دنیای نهانی تصورات و تخیلات است، میخوانْد و میگفت هنرمندان و عرفا و دیوانگان، از منظر ارتباط با عالم غیب، شبیه همدیگرند. او همواره به آرتور رمبو اشاره میکرد: «درونبینی! باید به درون نگریست!»
«فریب طعمهها»، بنا به ادعای دو نویسندۀ برجستۀ آن، تراوشهای ذهنی دو متخصص علم اقتصاد نیست که در اتاقی نشسته و یک سری جمله را یکی بعد از دیگری نوشته باشند؛ برعکس، اندیشههایی که در این کتاب گرد آمده تا حد زیادی نمود راهکارهایی است که متخصصان امر در طول سالها، برای اطلاع از کمّ و کیف حقههای بازار و دنیای کسب و کار، عملاً آنها را آزمودهاند.
