چرا بعضی از رمان‌ها و شعرها و نمایشنامه‌ها «اثر هنری» به شمار می‌آیند، اما بعضی نه؟ چه وقت یک متن مکتوب «ادبیات» می‌شود؟ و این چه معنا و اهمیتی به آن متن می‌دهد؟ چرا «ادبیات» برای ما مهم است؟ نقد ادبی، در شکل رایج خود، گاهی می‌کوشد به این پرسش‌ها پاسخ دهد، اما رویکرد فلسفی امکان بررسی دقیق‌تر و رسیدن به بینش‌های عمیق‌تر دربارۀ ماهیت بنیادی ادبیات را فراهم می‌آورد.

فلسفۀ ادبیات شاخه‌ای نسبتاً نوپا در زیبایی‌شناسی تحلیلی است و این کتاب شامل بررسی و معرفی جامعی از مباحث طرح‌شده در این حوزه است. نویسندۀ کتاب،‌ پیتر لامارک، چهره‌ای مشهور و محققی پیشرو در این زمینه است. از جمله بحث‌های اصلی طرح‌شده در کتاب می‌توان به این‌ها اشاره کرد: مفهوم ادبیات به‌مثابۀ شکلی از هنر، ماهیت و شأن هستی‌شناختی آثار ادبی، شکل‌های تفسیر ادبی و ارزیابی آن، نقش صدق و معرفت در ارزیابی آثار ادبی، و ارزش ادبی.

آرنه وتلسن بر آن است که «همۀ ما در هر لحظه از زندگی‌مان در معرض درد هستیم؛ اما نه لزوماً به شکل واقعیتیسمج، بلکه به‌منزلۀ یک احتمال دائمی». فلسفۀ درد نگاهی تأمل‌برانگیز است به جنبه‌ای ناگزیر از وضع بنیادین بشر. وتلسن در این کتاب به شکل‌های متنوعی از درد می‌پردازد؛ از جمله، دردی که به‌واسطۀ شکنجه بر انسان تحمیل می‌شود، درد بیماری، درد اضطراب، درد اندوه، درد خشونت و افسردگی. او ماهیت دو پهلوی درد را بررسی می‌کند: این که در زندگی روزمره همواره تلاش می‌کنیم از درد اجتناب ‌کنیم اما در عین حال، جستجوی درد برایمان شورانگیز است.

وتلسن درد را در قلمروهای مختلفی از زندگی مدرن، از جمله خانواده و شغل، بررسی می‌کند.

فلسفۀ درد با ایده‌هایی از متفکرانی همچون سورن کیرکگور، زیگموند فروید، ماکس هورکهایمر، تئودور آدورنو، آلیس میلر، سوزان سونتاگ و مِلانی کلاین همراه می‌شود، و این پرسش را مطرح می‌کند که تقدم با فکر است یا احساس.

ادعای اصلی کتاب حاضر این است که یک اندیشهٔ واحد با نیروی بنیان‌کن عظیم، یعنی پلورالیسم ارزشی، نیروی حیاتیِ همهٔ آثار برلین است. بر طبق این اندیشه، ارزش‌های غایی بشری عینی اما مختلف است و این اختلاف فرونکاستنی است. پیامد این اندیشه برای فلسفهٔ سیاسی این است که تصور جامعهٔ کاملی که در آن همهٔ آرمان‌ها و خیرهای اصیل به دست آید نه‌تنها اوتوپیایی، بلکه ذاتاً متناقض است. لیبرالیسم برلین رواقی و تراژیک است؛ کشمکش و تضاد را میان ارزش‌های رقیب اجتناب‌ناپذیر می‌داند، و خسران ناشی از آن را جبران‌ناپذیر می‌شمارد. از آنجا که اندیشهٔ سیاسی برلین وجه مشترکی با امیدها و توهّمات لیبرالیسم‌های گذشته و حال در مورد امکان سازگاری آزادی‌ها و برابری‌های بنیادین ندارد، حیات مجددی به سنت فکری لیبرال می‌بخشد.

قصد هابز رسیدن به پاسخی است قطعی برای این سؤال که چرا مردمان می‌جنگند؟ هابز می‌خواهد توضیح دهد که چرا ما نمی‌توانیم با هم کنار بیاییم. ما به همدیگر بدگمان هستیم و به­درستی هم به هم بدگمان هستیم. وقتی در موقعیتی هستیم که نمی‌توانیم به دیگران اعتماد کنیم، حاصلش کشمکش و جنگ می‌شود.