دیگر امر بر این دایر نیست که بدانیم کجا می‌رویم یا اینکه با قوانین درونی پیشرفت تاریخ همگام شویم. به جایی نمی‌رویم و تاریخ مسیر از‌پیش‌بوده‌ای ندارد. نباید هیچ‌چیز از تاریخ انتظار داشت یا چیزی را فدای آن کرد. دیگر امر بر این دایر نیست که خود را قربانی راهی برین کنیم که بازخرید رنج‌هایمان باشد و بهای فداکاری‌هایمان را با بهره بپردازد. از این پس، برعکس، امر بر این دایر است که ما چه می‌خواهیم   و در جستجوی چه هستیم. منطق سرمایه ما را تا آستانهٔ آزادی هدایت کرده است. اما به‌شرطی می‌توان از این آستانه گذشت که به جای تعقل تولیدی، تعقل دیگری بگذاریم. این کار فقط از خودِ مردمان ساخته است. هیچ‌گاه قلمرو آزادی از فرایندهای مادی نتیجه نمی‌شود: قلمرو آزادی تنها با عمل بنیادی و خلاق آزادی که آزادی را به‌مثابهٔ خودبنیادیِ مطلق در نظر گیرد، و آن را هدف نهایی هر شخص ببیند، مستقر می‌شود.

با ویز، نیش، گاز گام‌به‌گام با دنیای حشرات آشنا می‌شویم تا بفهمیم که چرا ما و سیاره‌ای که در آن زندگی می‌کنیم بدون آنها بختی برای بقا نداریم. حشرات تقریباً نیمی از دنیای جانوران را تشکیل می‌دهند و همه‌جا حضور دارند؛ از اعماق غارها تا بلندی‌های هیمالیا، درون کامپیوترها، چشمه‌های آب داغ، و حتی در سوراخ گوش و بینی جانوران بزرگ‌تر. خیلی‌ها گمان می‌کنند زندگی در نبود حشرات دلپذیرتر خواهد بود، اما درواقع بدون آنها زندگی ناممکن خواهد شد. حشرات هستند که گیاهان و جانوران مرده را به خاک تبدیل می‌کنند و گل‌ها را گرده‌افشانی می‌کنند و بود و نبود بسیاری از محصولات کشاورزی وابسته به آنها است. زندگی، آن‌طور که می‌شناسیم، بدون حشرات چندان نخواهد پایید و این در حالی است که در سال‌های اخیر گزارش‌های نگران‌کننده‌ای منتشر شده است دربارهٔ کاهش چشمگیر شمار و تنوع حشرات، روندی که برای ما و سیاره‌مان پیامدهای جدی خواهد داشت.