ایوب

فلسفه جست‌وجو کرده و گاه پرسش‌های دیگری نیز افزوده است و ادیان هریک پاسخی در آستین داشته‌اند. ادبیات نیز در این میان راه خود را رفته و ایوب رمان ستایش‌شدهٔ یوزف روت از آن جمله است. ایوب را می‌توان اودیسه‌ای نامید که از ده‌کوره‌ای یهودی‌نشین در شرق اروپا آغاز می‌شود و به دنیای آن‌سوی آب‌ها، به امریکای سکولار می‌رسد.

یوستاشیا که سودای زندگیِ دیگری را در سر می‌پرورد، همسر کلایم می‌شود که پیشتر در پاریس به تجارت مشغول بود و اکنون به زادگاه خود بازگشته است تا به آرامی و آسودگی روزگار بگذراند. یوستاشیا امید دارد شوهرش سرانجام راضی شود که به پاریس بروند. چنین نمی‌شود و یوستاشیا رابطه‌اش را با یکی از عشاقِ سابقش، وایلدیو، از سر می‌گیرد که اکنون همسری دارد سلیم‌النفس و معصوم به نام تامسین. بدین‌سان، سودای یوستاشیا و رابطهٔ نامشروعش با وایلدیو دو نفر دیگر را نیز درگیر ماجرایی پرتنش و نفسگیر می‌کند: کلایم و تامسین. وقتی که کلایم از این رابطه باخبر می‌شود مشاجره‌ای شدید درمی‌گیرد و یوستاشیا با معشوق خود می‌گریزد. ترتیب وقایع به فاجعه ختم می‌شود. بازگشت بومی با اخلاقیات عصر خود ناهمساز بود و واکنش‌های خشم‌آلودی را در پی داشت.

برخی منتقدان بازگشت بومی را مطالعه‌ای دانسته‌اند در نحوه‌ای که جوامع افراد نامتجانس اجتماع را مهار می‌کنند.

بام‌بلند هم‌چراغی

برای اولین‌بار   همدیگر   را از   نزدیک دیدیم، جلو   دانشکده. چند ساعتی راه رفتیم و   حرف زد. پُر   از   شور   زندگی بود.
دفعۀ بعد که همدیگر   را دیدیم کتابی به من داد که روی جلدش نوشته بود «باغ آینه، الف بامداد.» من نمی‌دانستم او   شاعر   است و   الف بامداد خود اوست. خودش هم توضیحی نداد. گفت تو     که شعر     می‌خوانی، این را هم بخوان. می‌خواهم نظرت را بدانم! در   مواردی که دربارۀ شعر   یا موسیقی صحبت می‌کرد خیلی جدی بود؛ این بود که در   ملاقات بعد خیلی جدی پرسید: شعرها چطور   بود؟
گفتم: خیلی دوست داشتم. الف بامداد کیه؟
گفت: شاعر   است.

تامس نیگل مسألهٔ اصلی سیاست را این‌گونه بیان می‌کند: درحالی‌که منافع و ارزش‌ها ما را به‌تعارض با یکدیگر می‌کشانند، چگونه می‌توانیم در جهانی مشترک زندگی کنیم؟ او در این کتاب، دو نوع سیاست‌ورزی را مطرح می‌کند: اولی، سیاست برابری‌طلبانه و دیگرگزینانه است که معطوف به کاهش درد و رنج انسان‌هاست. مدافعان چنین سیاستی میان ارزش‌های گوناگون (تصورات مختلف از زندگی خوب) بی‌طرف هستند. دومی، سیاست جانبدارانه و خودخواهانه است که معطوف به افزایش قدرت برای تأمین منافع شخصی یا گروهی است. مدافعان چنین سیاستی از ارزش‌های شخصی و گروهی خود بدون ملاحظهٔ دیگران دفاع می‌کنند.

نیگل می‌گوید راه‌حل اول ـــ یعنی برابری ـــ راه‌حلی آرمانی است که غالباً در عالم سیاست غایب اما همیشه اخلاقی بوده است. راه‌حل دوم ـــ یعنی جانبداری ـــ راه‌حلی واقع‌انگارانه است که همیشه در عالم سیاست حاکم است اما همیشه هم غیراخلاقی بوده است. با این وصف، دغدغهٔ اصلی نیگل این است که آیا می‌توان جانبداری معقول را که غیراخلاقی نباشد با برابری‌طلبی معقول که ناکجاآبادگرایانه نباشد، جمع کرد؟

به باور منتقدان برابری و جانبداری یکی از عمیق‌ترین و مهم‌ترین کتاب‌هایی است که تا کنون در زمینهٔ نظریه‌های سیاسی منتشر شده است.