جنبش‌های اجتماعی در ایران پس از اسلام مشتمل بر بیست مقاله است که ذیل سه سرفصل اصلی، «جنبش‌های سیاسی» و «جنبش‌های اعتقادی» و «جنبش قرمطیان» را عمدتاً در فاصلهٔ قرن‌های اول تا پنجم هجری به‌بحث می‌گذارد: از ابومسلم خراسانی و مُقنَّع تا مرداویج گیلی، از فرقهٔ مُرجِئه تا ابن‌مقفع و خرمدینان، و در آخر قرمطیان در بحرین و یمن و خراسان.

رضا رضازاده لنگرودی با بهره‌گیری دانشورانه از منابع پرشمار غربی و شرقی، تصویری چندوجهی از کنش‌گران تاریخ‌ساز در این عصر می‌سازد که در دل تعارضات قدرت و مناقشات دینی، اقتدار و جهان‌روایی را به مبارزه می‌طلبیدند.