حقوق بین‌الملل کیفری شاخه‌ای ترکیبی از حقوق بین‌الملل عمومی است که در عین حال مفاهیم و اصول و تعابیر حقوقی منتج از حقوق کیفری داخلی و حقوق بشر و حقوق بشردوستانه بارورش کرده است. این شاخه از حقوق عمدتاً با محاکمات نورنبرگ پس از جنگ جهانی دوم مورد توجه قرار گرفت و طی این محاکمات، مسئولیت کیفریِ فرد در صحنهٔ بین‌المللی استقرار یافت.

حقوق بین‌الملل کیفری ضمن منع افعالی خاص همچون «جنایت جنگی» و «جنایت علیه بشریت»، مسئولیت کیفری را بر افرادی که مرتکب چنان افعالی می‌شوند تحمیل می‌کند. اگر تا پیش از این، مسئولیت بمباران غیرنظامیان، به‌عنوان عملی خلاف قانون، متوجه دولتی بود که نیروهایش دست به بمباران زده بودند، از این پس عمل مزبور جنایت جنگی به شمار می‌رود و آمران و مباشران حمله به غیرنظامیان نیز مشمول مسئولیت کیفری خواهند بود.

تأسیس دیوان بین‌الملل کیفری (ICC) حرکتی شگرف است به سوی تحول و تکامل مجموعه‌ای از قوانین کیفری بین‌المللی به معنای واقعیِ آن. بنابراین با اطمینان می‌توان ادعا کرد که اکنون به‌سمت تکوین یک مجموعهٔ کاملِ قانونی در این حوزه پیش می‌رویم.

روز اول مدرسه است. در جمع شاگردان یک نفر تازه‌وارد هست، دختری ظاهراً خجالتی به نام داتی که حرکات و رفتارش بفهمی‌نفهمی عجیب و غریب است. او تمام تلاشش را می‌کند که فقط یک بچهٔ معمولی باشد اما از پسِ چنین کار ساده‌ای هم برنمی‌آید و دائم خرابکاری می‌کند. البته خیلی تقصیر خودش نیست، تقصیر رازش است. داتی یک راز بزرگ دارد، رازی که صد میلیون دلار می‌ارزد! او انسان نیست. راستش او یک رباتِ انسان‌نما است. این را هیچ‌کس نباید بفهمد. دست‌کم تا یک سال…

«ربات مخفی» داستانی است بامزه، و در عین حال مقدمه‌ای است عالی برای آشنایی با اندیشه‌های فلسفی دربارهٔ هوش مصنوعی، اخلاق، هویت، ذهن، آگاهی و…

لیکو شعری شفاهی است. تک‌بیتی‌ست هجایی و مقفّا. لیکو نیز مانندِ زبانِ بلوچی از روزگارانِ دور و ناشناختۀ ادبیات و موسیقیِ ایران خودش را به امروز رسانده است و بازمانده از الحانی‌ست که پیش از همدستیِ شعرِ پارسی و عروضِ عربی، سر بر آسمانِ ادب و هنر ایران داشته‌اند. لیکوها بیشتر ده هجایی‌اند ولی لیکوزنانِ بلوچ، آرشه که بر سیمِ سُروز می‌کشند ابایی ندارند از افزودن چند هجای خرده‌تحریری به شعر، برای پاسخگویی به نوای ساز؛ از همین «ای دوست» گفتن‌ها و «امَان امَان» برآوردن‌های آوازَندگانِ پارسی‌خوان که رایج است و بسیار شنیده‌ایم.