
جنگ داخلی
دیگر نمیتوان از «وضعیت جنگی» در معنای سنتی سخن گفت، اما در حال حاضر هیچ نظریهٔ قابلاتکایی برای تبیین درگیریهای درونی مختلف یا جنگهای داخلیای نداریم که به شکلی فزاینده بر جمعیتهای جهان تحمیل میشوند. جنگ داخلی جورجو آگامبن که نخستین گام در راستای رسیدن به چنین نظریهای است، به این موضوع میپردازد که جنگ داخلی در دو لحظهٔ مهم تاریخ اندیشهٔ غربی، یعنی در آتن باستان و سپس در اندیشهٔ توماس هابز، چگونه توصیف میشود. این کتاب جنگ داخلی را همچون آستانهٔ بنیادین سیاسیسازی در غرب مشخص میکند، آپاراتوسی که در طول تاریخ بهتناوب یا مجال سیاستزدایی از شهروندی را فراهم کرده یا استیلا بر امر غیرسیاسی را. استدلالهای این کتاب که نخست در فضای پس از یازده سپتامبر مطرح شدند، امروز که وارد عصر جنگ داخلی سیارهای شدهایم، اهمیت فزایندهای مییابند.
نخستین دانشمند
نخستین دانشمند
کارلو روولّی سراغ آناکسیمندر، فیلسوف یونانی سدۀ ششم پیش از میلاد، میرود تا سرآغاز اندیشۀ علمی را بکاود و در ادامه به حدود و امکانات و فواید علم و نسبت مناقشهبرانگیز آن با دین بپردازد. آناکسیمندر اغلب «نخستین دانشمند» نامیده میشود چون نخستین کسی بود که از وجود نظمی در جهان سخن گفت ناشی از نیروهای طبیعی و نه نیروهای فراطبیعی. او نخستین کسی بود که دریافت زمین در فضا شناور است و خورشید و ماه و ستارگان گرد آن میچرخند ــــ آن هم هفت سده پیش از بطلمیوس. او بود که نخستین بار گفت که حیوانات از دریا برآمدهاند و تکامل یافتهاند و همچنین قوانینی کلّی بر تغییرات در جهان حاکماند.
روولّی در این کتاب جایگاه والای آناکسیمندر در تاریخ علم را از طریق بازسازی نظریاتش احیا میکند. او در این مسیر بر آنچه بر ما معلوم است تکیه میکند و آن را در بستر تاریخی و فلسفیاش قرار میدهد. روولّی ضمن نقد و واکاوی آراءِ فیلسوفان علم و ارائۀ شرحی مختصر از تحولات مهم تاریخ علم، نشان میدهد که آراءِ آناکسیمندر چه تأثیر سرنوشتسازی بر فرهنگ غرب و حرکت آن به سوی انقلاب علمی داشته است. او نتیجه میگیرد که اندیشۀ علمی ـــمیراث آناکسیمندرـــ تنها زمانی قابلاعتماد است که پیوسته مرزهای شناخت فعلی ما را محک بزند.
هومو ساکر
اتمام چاپاندیشهٔ جورجو آگامبن متکی بر تخصصی بیبدیل در عرصهٔ سنتهای کلاسیک فلسفه و بلاغت، دستورشناسی عهد باستان متأخر، الاهیات مسیحی و فلسفهٔ مدرن است. اخیراً آگامبن اندیشهٔ خود را به سوی تأسیس امر اجتماعی و برخی نتایج اخلاقی-سیاسی انضمامی در مورد وضعیت جامعهٔ امروز و جایگاه فرد در آن معطوف کرده است. او در هومو ساکر در نظر دارد تا مسألهٔ امکان ناب و بالقوگی و قدرت را با مسألهٔ اخلاق سیاسی و اجتماعی در بستری به هم متصل کند که در آن مسألهٔ مزبور بنیاد دینی و متافیزیکی و فرهنگی سابق خود را از دست داده است. او با تکیه بر تحلیل فوکو از زیستسیاست، دست به پژوهشی گسترده و عمیق و دقیق دست میزند در مورد حضور ضمنی یا نهفتهٔ تصور زیستسیاست در تاریخ نظریهٔ سیاسی سنتی. طبق نظر او، از نخستین رسالههای نظریهٔ سیاسی، بهخصوص در انگارهٔ ارسطویی انسان بهمثابهٔ حیوان سیاسی، و در سراسر تاریخ اندیشهٔ غربی در مورد حاکمیت، نوعی انگارهٔ حاکمیت در مقام قدرت مشرف بر «حیات» مندرج است. دلیل پنهان ماندن این انگاره این است که امر مقدس و تصور تقدس از تصور حاکمیت تفکیکناپذیر شده است.