كارلو كاسّولا يكى از برترين نويسندگان نسل بعد از جنگ جهانى دوم ايتالياست و او را از پيشاهنگان جنبشى مى‌دانند كه در فرانسه، به شیوه‌ای دیگر، نام «رمان نو» گرفت. آثارش كه عمدتاً دربارۀ زندگى مردم عادى توسكاناى ايتالياست سرشار است از تصویرهای دقيق و گيرا با بهره‌گيرى فراوان از كنش. عنصر مهم در آفريده‌هايش پرداختن به مضامين زندگی سخت مردم توسكاناست كه به هستۀ اصلى فرهنگ ايتاليايى بعد از جنگ تبديل شد. كاسّولا واقعيت را، بدان‌گونه كه هست، می‌بیند و بازنمایی می‌کند بى‌‌آنكه در دام آرايه‌ها و صنايع بیانیِ سبكى بيفتد. آثار او نه‌تنها درد و رنج شهروندان عادى، بلكه سرخوردگى روشنفكران ايتاليايى را برجسته می‌کند كه در دورهٔ فاشیسم مجال چندانى براى بيان آزادانه نداشتند.

«برش جنگل» حكايت زندگى پنج مرد در جنگل توسكاناست كه به بريدن درخت‌ها و فروش چوب و آماده‌كردن زمين براى دورِ بعدی مشغول‌اند. گولى‌يلمو، قهرمان داستان، خود را غرق كار كرده است تا غم مرگ همسرش را فراموش كند. حال و روز قهرمان بيانگر احوال خود نويسنده است كه در گرماگرم نوشتن اين كتاب همسرش را از دست مى‌دهد. اين ضايعه نگاه او به زندگى و ادبيات را دگرگون مى‌كند.