پیلاطس در مسکو یک میراث‌دار رمان روسی در زمانه‌ی استالین چه باید بکند؟ او از یک طرف با میراث خود درگیر است: رمان‌های بلندی که از دل کتاب مقدس بیرون آمده‌اند، مسائل وجودی بشر را می‌کاوند، درگیری انسان‌ها

درمانی بر یک درمان ویتگنشتاین هدف خود را از تأسیس فلسفه‌اش رویكرد درمانی در گستره فلسفه می‌خواند و از روی اتفاق كار فلسفی خود را با روانكاوی مقایسه می‌كند. او مشكل عمده فلسفه پیش از خود را كاربرد

به دست آوردن؛ از دست دادن باور نمی‌کنم؛ اندوهی چنین عمیق را… انگار خاکستری شده‌ام. پلک هایم سنگین است، فکر کنم دارد گریه ام می گیرد. گاه آرامم، گاه بی‌قرار. بااحساس گناه، خشم و نفرت؛ چرا با من

اندیشه‌های نابِ اندیشمندان ناباب مقدمه تاریخ فلسفه حکایت از این دارد که از قضا اغلب اندیشه‌های ناب محصول تفکر اندیشمندانِ ظاهراً ناباب (!) بوده است، متفکرانی که همساز و همسو با عرف زمانۀ خویش نبوده‌اند و هر کدام

نه دربارۀ مرگ، دربارۀ زندگی «همه می‌میرند» نه درباره مرگ که دربارهٔ زندگی است؛ بدون هیچ تلاشی برای پیراستن یا فروکاستن آن. رِژین، بازیگری شیدا و شیفتهٔ حیات و حرکت، در تکاپوست تا به‌وسیلهٔ هنر خود از همتایانش

با جاودانگی انسان موجودی است که بودگی خود را در جاودانگی جستجو می‌کند این تمایل همیشگی به ابدیت در بشر از ابتدای تاریخ تا به امروز بوده. شاید آرزوی جاودانگی از طمع و آزی باشد که دائماً به

مرگ در پیش رو همه می‌میرند… شاید این روزها بیش از همیشه به این واقعیت نزدیکیم که همه می‌میرند. مرگ در یک‌قدمی ماست و نَفَس به نفَس تعقیبمان می‌کند. درست در همین روزهاست که هر چیز ساده‌ای در

گلوله‌های اخبار «امروز من پاک هستم. از سال ۲۰۱۰ من کاملاً بدون اخبار زندگی کرده‌ام و می‌توانم اثرات این آزادی را به طور دست اوّل بفهمم و احساس کنم و گزارش دهم: بهبود کیفیّت زندگی، تفکر شفاف‌تر، بینش

راهنمای فلسفی زیستن به نظر من هر کسی، دست‌کم به دو دلیل ساده، باید کمی فلسفه بخواند: نخست این‌که بدون فسفه نمی‌توانیم معنای دنیایی را که در آن زندگی می‌کنیم بفهمیم. فلسفه بهترین آموزش زندگی است و حتی