توضیحات تکمیلی
ترجمه از | |
---|---|
نویسنده | دیوید دایموند |
مترجم | مصطفی ظفر قهرمانینژاد |
تاریخ نشر | 1402 |
تعداد صفحات | 401 ص. |
شابک | 978-600-490-398-1 |
قطع | رقعی |
نوبت چاپ | اول |
نوع جلد | شومیز (جلد نرم) |
وضعیت نشر | چاپ اول |
موضوع | نمایش و جامعه |
چگونه میتوان «اجتماع» را همچون «فرد» موجودی زنده تلقی کرد؟ با کدام تمهیدات تئاتری میتوانیم به اجتماعات زنده کمک کنیم تا قصههای خود را بیان کنند؟ چگونه این کار را انجام دهیم بیآنکه به شخصیتهایی که مخالفشان هستیم جلوهای اهریمنی ببخشیم؟ آیا باید در نبردی دائمی برای شکست دادنِ خیل بیپایان سرکوبگران باشیم، یا میتوانیم به جهانی بیندیشیم که ظهور چنین افرادی در آن ناممکن است؟
تئاتر برای زندگی پاسخی به این پرسشها و مرجعی اساسی است برای کسانی که میخواهند از نیروی تئاتر در راستای تغییرات مثبت اجتماعی بهره بگیرند. دیوید دایموند، از کنشگران نامی کانادا در حوزهٔ تئاتر کاربردی، از رهگذر تلفیق «نظریهٔ سیستمها» و جنبش «تئاتر سرکوبشدگان»، شکلی از کنشگری هنری را در این کتاب عرضه میکند که به توانمندسازی مدنی شهروندان و توسعهٔ سیاسیِ اجتماعات میانجامد. اتحادیهٔ تئاتر و آموزشگری امریکا در سال 2008 از تئاتر برای زندگی بهعنوان کتاب ممتاز سال تقدیر کرد.
260.000تومان
ترجمه از | |
---|---|
نویسنده | دیوید دایموند |
مترجم | مصطفی ظفر قهرمانینژاد |
تاریخ نشر | 1402 |
تعداد صفحات | 401 ص. |
شابک | 978-600-490-398-1 |
قطع | رقعی |
نوبت چاپ | اول |
نوع جلد | شومیز (جلد نرم) |
وضعیت نشر | چاپ اول |
موضوع | نمایش و جامعه |
تئاتر برای زندگی
دیوید دایموند بیش از سی سال از عمرش را در تئاتر سپری کرده است؛ ابتدا بهعنوان بازیگر حرفهای و بعد در مقام کارگردان هنریِ گروه تئاترِ خودش با نام هِدلاینز. او به اتفاق گروهش فرم ویژهای از تئاتر سیاسی را به نام تئاتر برای زندگی خلق کرده که بهشدت متأثر از دو کتاب انقلابی از دو نویسندۀ برزیلیتبار است ــ یکی «آموزش سرکوبشدگان» اثر پابلو فریره و دیگری «تئاتر سرکوبشدگان» اثر آگوستو بوال.
ویژگی منحصربهفرد گروه دایموند این است که به جای تولید تئاتر «برای» اجتماعات، تئاتر را «همراه با» اجتماعات خلق میکند. این گروه طی صدها پروژه و کارگاه آموزشی از تئاتر برای ایجاد تغییر سیاسی بهره گرفته و اجتماعات را توانمند کرده تا از زبان تئاتر ــکلام، حرکت، ژست و رقصــ برای بیان قصههایشان استفاده کنند، مجاری تازۀ ارتباطی ایجاد نمایند و با مسائل بغرنجی چون نژادپرستی، کلیشههای جنسیتی، اعتیاد و خشونت کلنجار بروند.
دایموند در این کتاب در مورد ابعاد نظری و عملی «تئاتر برای زندگی» گزارش مبسوط و شیوایی در اختیار ما میگذارد. وی در مقام یک مؤلف «علم و تئاتر را در هم میتند» و پیوندهای شگفتانگیز زیادی را با فهم سیستمی و جدید از زندگی، بر ما آشکار میکند.
تجربههایی که دایموند شرح میدهد به درک عمیقتری از نیروهای پویشزا در اجتماع میانجامند و منجر به تغییر در روابط و رفتار میشوند. آنها در نهایت اجتماعات را توانمند میکنند تا موجب تغییرات سیاسی شوند. او تأکید میکند که کارگاه آموزشی «تئاتر برای زندگی» یک کارگاه آموزشی تئاتر است و نه یک جلسۀ گروه درمانی. با وجود این «مانند هر تئاتر خوب دیگری میتواند ارزش درمانی هم داشته باشد.»
دیوید دایموند بهخوبی از نقش غیرمتعارف کارگردان هنری در تئاتر اجتماعبنیاد خویش آگاه است. درواقع او حتی از خودش بهعنوان کارگردان یاد نمیکند، در عوض به پیروی از آگوستو بوال، اصطلاح «جوکر» را برای اشاره به موضعش به کار میبرد. جوکر یادآور دلقکِ دربار قرون وسطایی است که اجازه داشت تشکیلات حاکم را به سخره بگیرد و بهطرزی بازیگوشانه و سرگرمکننده به حقایق ناخوشایند بپردازد. تلخک یا دلقک مظهر نیرویی خلاقانه بود و غالباً همچون یک تردست چندین کار را همزمان انجام میداد.
جوکر در «تئاتر برای زندگی» بسیاری از این ویژگیها را به نمایش میگذارد. به قول دایموند یک پروژۀ «تئاتر برای زندگی» به این دلیل برگذار میشود که اجتماعی میخواهد به مسائل خاصی بپردازد و برای این کار از جوکر دعوت میکند.
متنی یافت نشد
مطلبی یافت نشد
نقد و بررسیها
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.