وقتی که هرمان ملویل در سال ۱۸۹۱ در هفتاد و دو سالگی چشم ازجهان فرو بست، معاصرانش احتمالاً او را داستان‌نویسِ ناکامی می‌دانستند که تا پیش از سی‌سالگی بارقه‌‌هایی از استعداد و نبوغ را نشان داده اما زود از جادۀ موفقیت خارج شده است. اثر سترگش، موبی‌دیک، اصلاً دیگر چاپ نمی‌شد و خودش هم بیش از سه دهه بود که فقط شعر می‌سرود و ظاهراً داستان‌نویسی را کنار گذاشته بود. چیزی که هنگام مرگ ملویل کسی نمی‌دانست این بود که او در پنج سال آخر عمر، گاه‌گاهی روی نگارش داستان بلند بیلی باد مشغول کار بود، داستانی که با مرگش ناتمام ماند.

بیلی باد نخستین بار، ۳۳ سال پس از مرگ نویسنده، در سال ۱۹۲۴ منتشر شد و امروز به عقیدۀ بسیاری، بعد از موبی‌دیک، بزرگ‌ترین شاهکار ملویل به شمار می‌آید.