ادوارد براون و ایران

براون چهل سال به تدریس و تحقیق، در فرهنگ و ادبیات ایران و همچنین به مطالعات اسلامی و عربی و ترکی پرداخت و متون مهمی را چاپ و یا ترجمه کرد و به مطالعات فارسی و عربی حیاتی نو بخشید.

براون علاوه بر آثار ارزشمندی که نوشت با فعالیت ها و پژوهش های خود نهضت مهمی را در ایرانشناسی سبب شد و عده ای از شاگردان یا همکاران خود را به نشر و پژوهش در آثار ایرانی تشویق کرد. نیکلسون شاگرد او بود، و دنیسن راس، بنیان گذار مدرسۀ زبانهای شرقی و آفریقایی لندن به تشویق او به شرق شناسی روی آورده بود. آربری به خاطر بورس تحصیلی که براون از مال خود ایجاد کرده بود شروع به مطالعات شرقی کرد، و سالها بعد وقتی که تاریخ ایران کیمبریج را به یاری دانشمندان متعدد در هشت مجلد به وجود آورد همیشه می گفت این حاصل بذری است که براون کاشته است.

اویگن روگه (متولد ۱۹۵۴) نویسنده و نمایشنامه‌نویس و مترجم نمایشنامه‌های چخوف و فرزند یکی از مورخان سرشناس آلمان است. آگاهی او از ظرفیت‌های زبان آلمانی در عرضهٔ روایتی شفاف و آمیخته با طنزی گزنده و عمیق و احاطه‌اش به تاریخ و تجربهٔ زندگی در آلمان شرقی از اینک خزان رمانی منحصر به فرد ساخته است.

اینک خزان علاوه بر جایزهٔ آلفرد دوبلین در سال ۲۰۰۹، جایزهٔ اسپکته را در سال ۲۰۱۱ و جایزهٔ کتاب سال آلمان را در همان سال از آن خود کرده است. اقتباسی سینمایی از این رمان نیز در سال ۲۰۱۷ بر پردهٔ سینماها رفته است. این رمان تا کنون به سی و سه زبان زندهٔ دنیا ترجمه شده است.

«رمانی بزرگ دربارهٔ آلمان شرقی از جنس بودنبروک‌های توماس مان.» – ایریس رادیش، نویسنده ادبی هفته‌نامه دی زایت

 «آقای روگه با این اثر دیوار بین حماسهٔ روسی و رمان بزرگ امریکایی را برچیده است.» – نیویورک تایمز

پاریس ۱۹۱۹

در سال ۱۹۱۹ بعد از پایان «جنگی برای پایان دادن به همهٔ جنگ‌ها»، سه مرد قدرتمند جهان -وودرو ویلسون رئیس‌جمهور امریکا، دیوید لوید جورج نخست‌وزیر بریتانیا، و ژرژ کلمانسو نخست‌وزیر فرانسه- شش ماه در پاریس برای برقراری صلحی پایدار با یکدیگر گفتگو کردند.

مارگارت مک‌میلان در این اثر برجسته، تاریخِ رواییِ ژرف‌اندیشانه و هیجان‌انگیزی از آن روزهای سرنوشت‌ساز ارائه می‌دهد -روزهایی که به پیدایش کشورهای جدیدی همچون عراق و یوگسلاوی و فلسطین از ویرانه‌های امپراتوری‌های ورشکسته و ترسیم دوبارهٔ مرزهای دنیای مدرن انجامید و بذرهای جنگ جهانی دوم و فجایع آن را در خود پرورد، فجایعی که تا امروز نیز ادامه دارد.

مارگارت مک‌میلان تاریخ‌نگار کانادایی، استاد دانشگاه آکسفورد و کالج ترینیتی و دانشگاه تورنتو، و کارشناس روابط بین‌الملل است. تخصصش در حوزهٔ امپراتوری بریتانیا در اواخر قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم است. او نوهٔ دیوید لوید جورج، یکی از بازیگران اصلی سیاست جهانی قبل و بعد از جنگ جهانی اول، است.

حقِ حق داشتن مفهومی‌ تازه و منبعی مهم برای تفکّر و کنشِ سیاسی در زمانه‌ی ما است. عصری که روز به روز و در گوشه و کنار جهان بر شمار افرادی که عاجز از تعلّق به یک جامعه‌ی سیاسی هستند افزوده می‌شود. هانا آرنت این عبارت را در نقد «حقوق بشر» به‌کار می‌گرفت و او بر آن بود که اساساً مفهوم حقوق بشر انسجام لازم را جهت اینکه مبنایی برای نظریه‌ی سیاسی دموکراتیک باشد ندارد. در کتاب حاضر، سعی بر آن است که با ارائه‌ی قرائتی نقّادانه از حقِ حق داشتن، اصول و منابعی برای تلاش‌های دموکراتیک پرورده شود.