روبرت والزر این روایت بی‌پرده را به تشویق برونو کاسیررِ ناشر، پسرعموی ارنست کاسیررِ فیلسوف نوشت. یک‌نفس و بی‌قلم‌خوردگی، در هجده فصلِ دقیقاً یک‌اندازه. داستان سیمون تانر، نویسندهٔ خودخواندهٔ خیال‌پرستی که مدام بی‌اینکه خطایی مرتکب شود که باعث شود عذرش را بخواهند شغل‌های بی‌اهمیتِ خودش را ترک می‌کند. موجودی پوچ و بی‌قید و بند؛ هزارپیشه‌ای سودایی؛ انگار هجو نانویسندگان ورّاج ابن‌الوقتی که از اضطرابی عمیق رنج می‌کشند و چنان در خودستایی و خودپرستی غرق‌اند که شهودهای من‌درآوردیِ نانوشته‌شان بخار می‌شود و به هوا می‌رود، و آنچه هم که از ایشان بر کاغذ نقش می‌بندد چیزی نیست جز مُشتی یاوهٔ بی‌سر و ته. اما «این علاف تن‌پرور مدرن با جامه‌دان سبُکش»، به قول کافکا، خود مانند شخصیتی داستانی که نمی‌تواند شهودهای نافذش را دربارهٔ جهان و مافیها تبدیل به اثر ادبی کند، موجودی است بسیار اغواگر که «جهان را می‌پوید» و سرانجام دستاوردی از او بر جا نمی‌ماند، جز «لذت خواننده».

و شگفتا که آنچه والزر دربارهٔ خود گفته، دربارهٔ سیمون هم صادق است: «حتی فکر اینکه بتوانم در زندگی اندک کامیابی‌ای داشته باشم، می‌ترسانَدم.» فرق والزر با شخصیت داستانش این است که او داستان لطیفی می‌آفریند دربارهٔ خواست ناکامیابی، و این‌گونه کامیاب می‌شود. اکنون با بچه‌های تانر سه‌گانهٔ مشهور والزر در اختیار خوانندهٔ فارسی‌زبان است.

عروسک براي بچه‌ها بازیچۀ بی‌جانی نیست. عروسک در خیال بچه‌ها جان می‌گیرد و با آن‌ها زندگی می‌كند. اما يك عروسک چگونه جهان را می‌بيند؟

فرانتس کافکا روزی در پارکی دختربچۀ گریانی را می‌بيند که عروسکش را گم کرده است. او تصمیم می‌گیرد به دخترک کمک کند. نویسندۀ مسخ، حکم، امریکا و بسیاری دیگر از آثار مطرح قرن بیستم، قلم به دست می‌گیرد و از چشم يك عروسک به جهان می‌نگرد، عروسکی که به سفری دور و دراز رفته است.

گرت اشنایدر، نویسندۀ آلمانی، در اين رمان پرطرفدار و تحسين‌شده، هم ما را با زندگی و زمانه و آثار کافکا آشنا و هم با پایانی حیرت‌انگیز غافلگیرمان می‌کند.

اوتو و الیزه هامپل تا پیش از انتشار این رمان بیش از دو نام در بایگانی گشتاپو نبودند و اگر هانس فالادا همه تنها می‌میرند را نمی‌نوشت شاید جهان هرگز رنج تنهایی و شور عشق و درد جدایی این زوج مبارز برلینی را درنمی‌یافت. آنها باید شش دهه مستور در جهان ادبیات آلمانی می‌ماندند تا صدایشان با انتشار ترجمهٔ انگلیسی رمان به گوش خوانندگانی از سراسر جهان برسد و کتاب در صدر جدول فروش ایالات متحد امریکا، بریتانیا، فرانسه، و کانادا قرار بگیرد و نیویورک تایمز آن را رویداد ادبی سال 2009 بنامد.

روزنامهٔ مونترئال گازت دربارهٔ آن چنین نوشته است: «این رمان صرفاً بازنمایی یک زندگی نیست. از ورای زمان و مکان و فرهنگ بر سرمان فریاد می‌کشد که من آنجا بودم.»