آنجلا کارتر (۱۹۴۰-۱۹۹۲)، نویسندهٔ بریتانیایی، یکی از تأثیرگذارترین چهره‌های ادبیات پست‌مدرن و فمینیستی است که آثارش به خاطر بازآفرینی افسانه‌ها و داستان‌های عامیانه شهرت دارد. او در دانشگاه بریستول تحصیل کرد و در طول دوران فعالیتش آثار برجسته‌ای در قالب داستان کوتاه، رمان و مقالات به جا گذاشت. او غالباً به سبک رئالیسم جادویی و پیکارسک قلم می‌زد. استاد نویسندگی خلاق در دانشگاه شفیلد و دانشگاه براون بود و بارها در دانشگاه‌های امریکا و استرالیا تدریس کرد. جوایز معتبر نویسندگی زیادی را تصاحب کرد مثلاً جایزهٔ سامرست موآم و جان لِوِلین ریس.

کارتر در مجموعه داستان تالار خونین و داستان‌های دیگر، با نگاهی نو و جسورانه، مفاهیمی همچون هویت، سرکوب و آزادی را مورد کندوکاو قرار می‌دهد. او با روایت‌هایی پیچیده و تأثیرگذار، مخاطب را به دنیایی می‌برد که در آن قصه‌ها فراتر از روایت‌هایی ساده‌اند و بازتابی از آرزوها و ترس‌های انسانی به شمار می‌آیند.

هوش چه ربطی به بدیِ درد دارد؟

آیا مصرف‌کننده در قبال عملکرد این صنایع مسئول است؟

تصمیم‌های فردی چطور بر صنایع تأثیر می‌گذارد؟

آیا چنین زندگی پررنجی در دامداری‌های صنعتی برای حیوانات بهتر از آن است که اصلاً وجود نمی‌داشتند؟

آیا گوشتخواری طبیعی است؟

آیا اخلاق از موجوداتی که درکی از اخلاق ندارند حمایت می‌کند؟

آیا اخلاق از موجوداتی که عضو جامعه نیستند حمایت می‌کند؟

آیا فقط انسان روح دارد؟

آیا سطح آگاهی موجودات متفاوت است؟

چرا دیدگاه‌های افراطی در حمایت از حیوانات جنون‌آمیز به نظر می‌آیند؟

نقش همدلی در قضاوت اخلاقی چیست؟

در این شاهکارِ حاوی اندیشه‌ها و جویش‌های اصیل، شوشانا زوبُف دربارۀ پدیده‌ای که آن را سرمایه‌داری نظارتی نامیده است بینش‌هایی خیره‌کننده ارائه می‌دهد. خطر بسیار جدی است: در قرن بیست‌ویکم نوعی ساختار فراگیرِ جرح و تعدیلِ رفتارْ سرشت انسان را تهدید می‌کند، همچنان که در قرن بیستم سرمایه‌داری صنعتی جهان طبیعی را از شکل انداخت.

زوبُف پیامدهای پیشروی سرمایه‌داری نظارتی از سیلیکون‌وَلی به تمام بخش‌های اقتصاد را به‌وضوح پیش چشم ظاهر می‌کند. در «بازارهای آتیِ رفتاری» که جدیدند و نامیمون، قدرت و ثروتی عظیم گرد می‌آید و پیش‌بینی‌های مربوط به رفتار ما خرید و فروش می‌شود و تولید کالا و خدمات تابع ابزار تازه‌ای می‌شود به نام «ابزار جرح و تعدیل رفتار».

خواننده در این اثر کوتاه همهٔ آن عناصری را می‌یابد که به شهرت هابز به‌عنوان مؤسس فلسفهٔ سیاسی مدرن منجر شد: انفعالات و خصوصاً ترس از مرگ خشونت‌بار به‌عنوان مبنای محکم تأسیس نظم سیاسی، ساخته و پرداخته کردن مفهوم فرد مدرن، وضع طبیعی، دولت مطلقهٔ مدرن به‌مثابهٔ موجودی مجزا و بر فراز جامعه و نشانه‌گذاری حوزهٔ خصوصی، تعیین رفاه و امنیت به‌عنوان اهداف اساسی نظم سیاسی، و فروکوبیدن فلسفه، الهیات، و اخلاق پیشامدرن. همچنین، در باب شهروند تماماً به اندیشهٔ سیاسی-الهیاتی هابز اختصاص یافته است.