کوتاه‌ترین فاصله «کوتاه‌ترین فاصله میان دو لحظه» عبارتی بود که روبرت موزیل زمانی برای توصیف اولین رمانش «پریشانی‌های ترلس جوان» به کار برد، نویسنده‌ای که زمانی حتی اعلام کرد که رمانش را در فاصلۀ زمانی استراحت و ناهار

طوفان در مرداب در قلب اروپا طوفانی برپاست که تا جزیرهٔ سیسیل می‌رسد، طوفانی که نظمی کهن را به لرزه می‌اندازد. امواج انقلاب فرانسه به دروازه‌های سیسیل رسیده و اشراف به‌دنبال جلوگیری از نفوذ آن به منطقه هستند.

تونی وبستر عادی‌بودن زندگی‌اش را پذيرفته: کار و بازنشستگی، ازدواج و طلاقی دوستانه. اما او هم مثل ما جوانی‌اش را درون خود نگه داشته و به سالمندی رسيده است. مهم‌ترين واقعۀ عمرش دوستی با ايدريئن تيزهوش و مستعد

سکوت شوساکو اندو، که او را گراهام گرین ژاپن می‌دانند، کشورش را به مردابی تشبیه می‌کند که همه‌چیز را از درون می‌پوساند. هر بذری که در این زمین کاشته می‌شود می‌گندد و به بار نمی‌نشیند. حالِ درونش جَنگی

«ریش آبی»، رمانی به قلم املی نوتوم، روایتی مدرن از افسانهٔ اشراف‌زاده‌ای ثروت‌مند است که با زنان زیبارو ازدواج می‌کند، زنانی که همگی پس از مدتی به طرز مرموزی در قصر او ناپدید می‌شوند. ریش آبی کلید همهٔ

«همه می‌میرند»، رمانی از سیمون دوبوار، داستان مردی‌ست به‌نام رایموندو فوسکا، که در سودای دگرگون‌کردن جهان زندگی جاویدان یافته است؛ اما… «در زمان بی‌کرانه هیچ کاری نمی‌ماند که ارزش آغازیدن، کوشیدن، و به پایان رسانیدن را داشته باشد…

□ اوضاعِ ملت ادوارد مورگان فاستر (۱ ژانویۀ ۱۸۷۹ ـ ۷ ژوئن ۱۹۷۰)، رمان‌نویس شهیر بریتانیایی که به‌مدت بیست سال نامزد جایزه نوبل ادبیات بود، نویسندۀ برخی از مهم‌ترین رمان‌های قرن بیستم است، ازجمله «اتاقی با یک منظره»

خاطرات سرکوب‌شده کتاب «درک یک پایان»، با عنوان اصلیِ The Sense of an Ending، نوشتۀ جولین بارنز در سال ۲۰۱۱ برندۀ جایزۀ بوکر شد. بارنز قبلاً سه بار، در سال‌های ۱۹۸۴، ۱۹۹۸ و ۲۰۰۵، به لیست نهایی نامزدهای

نهنگ بازگشته از هادِس در نخستین قسمت فصل دوم رادیو نو به حیات و ممات نویسنده‌ای پرداخته‌ایم که از مهم‌ترین نویسندگان و منتقدان ادبیِ ایرانیِ قرن بود؛ از اعضای اصلیِ جنگ اصفهان و سرآمدِ جریانی از جریان‌های داستان‌نویسیِ