نشانه در آستانه: جستارهایی در نشانهشناسی
اتمام چاپبیش از صد سال است که نقدِ ادبیات و هنر از بررسی درونمایه و پیامهای نهفته روی گردانده و به جای آن «زبان» را نشانه گرفته است. در این میان، نشانهشناسی، دیرپاترین روش زبانشناختیِ تحلیل متن، به حیات خود ادامه داده است و توانسته است درون رویکردهای متفاوت نقد (مانند نقدهای جامعهشناختی، فرهنگی، روانشناختی، تطبیقی، تاریخگرا، و پسااستعماری) روشهای قابل اجرایی را پیش پای منتقد بگذارد.
کتاب حاضر در بخش نخست به بررسی روند تحول نظری نشانهشناسی از پارادایم ساختگرا به پساساختگرا میپردازد و سپس در بخش دوم رویکرد نقد نشانهشناسی پساساختگرا را در متون هنری (مانند نقاشی، فیلم، معماری، و عکس) و ادبیات در عمل به نمایش میگذارد.
امیرعلی نجومیان (متولد ۱۳۴۳) نویسنده، نظریهپرداز و مترجم، و دانشیار ادبیات انگلیسی و نظریۀ ادبی در دانشگاه شهید بهشتی است. رسالۀ دکتری او تحقیقی است در حوزهٔ نظریهٔ ادبی براساس نظریههای فلسفی معاصر. در این تحقیق او نظریهای جدید دربارۀ تعریف زبان ادبی و، بهطور کلی ادبیات، مطرح میکند و بر آن اساس به تحلیل آثار ساموئل بکت و بورخس و تامس پینچن میپردازد. وی پس از بازگشت به ایران در سال ۱۳۷۸ در دانشگاه شهید بهشتی در مقاطع کارشناسی و کارشناسیارشد و دکتری به تدریس نقد و نظریۀ ادبی، ادبیات معاصر، مکاتب ادبی، فلسفۀ ادبیات، فلسفۀ فیلم، رابطۀ سینما و آموزش ادبیات، و روش تحقیق مشغول شد. در سال ۱۳۸۲، او در شکلگیری گروه پژوهشیِ «نشانهشناسی هنر» مشارکت کرد که اینک با عنوان «حلقۀ نشانهشناسی تهران» فعالیتهای علمی خود را ادامه میدهد. از او نشانه در آستانه: جستارهایی در نشانهشناسی در فرهنگ نشرنو انتشار یافته است.