سیاه‌نامه‌های ویرجینیا وولف

سیاه‌نامه‌های ویرجینیا وولف

ویرجینیا وولف در یکشنبه ۸ مارس ۱۹۴۱ در دفتر یادداشت‌های شخصی‌اش نوشت: «همین حالا از برایتون برگشته‌ایم. مانند یک شهر خارجی بود: نخستین روز بهار زن‌ها روی نیمکت‌های عمومی نشسته بودند. کلاه زیبایی در قهوه‌خانه دیدم. مُد چقدر چشم را زنده می‌کند! نه: خیال درونگرایی ندارم. در تأیید جملۀ هنری جیمز می‌گویم: “همواره مشاهده کن. رسیدن پیری را نظاره کن. ولع را نظاره کن…”. شاید کارت موزه بخرم. هر روز دوچرخه‌سواری کنم و تاریخ بخوانم. شاید در هر دوره فردی شاخص را برگزینم و درباره‌اش بنویسم. آدم باید مشغول باشد و حالا با اندکی شادی می‌بینم که ساعت ۷ است و باید شام درست کنم. ماهی کُداک با سوسیس.»

□ رادیو نو در اپیزود صفر به سراغ سیاه‌نامه‌های ویرجینیا وولف، نویسندهٔ بزرگ سدهٔ بیستم، رفته‌ است. نامه‌هایی که نوشت، نامه‌هایی که برایش نوشتند؛ در زندگی و پس از مرگش.

□ نویسنده: علیرضا آبیز | گوینده: نگین کیانفر | معرفی کتاب: آزاد عندلیبی | صداگذاری: حامد کیان | تهیه‌کننده: نشرنو

حرف بزن، حافظه!
فصل دوم، اپیزود هشتم | آشویتس تحت محاکمه
سبد خرید

در پویشِ «نوآبان» از ۱۲ تا ۲۸ آبان همهٔ کتاب‌ها را در وب‌سایت می‌توانید با ۲۰درصد تخفیف تهیه کنید.

شروع به تایپ کردن برای دیدن محصولاتی که دنبال آن هستید.